La amo de bestoj

    En la zoologia ghardeno en Londono trovighis paro da gruoj, kiuj treege amis unu la alian.

La virgruo mortis kaj la gruino estis tre malghoja. Chi tiu ne plu manghis nek dormis. Ghi audigis de tempo al tempo plendajn sonojn.

    La prizorganto faris chion por teni la nekutiman birdon vivanta, sed ghi maldikighis tagon post tago.

    Finfine li ekhavis la ideon meti spegulon en la birdodometon kaj tio efikis: kiam la gruino rigardis en la spegulon, ghi kredis revidi la perditan virgruon.

    La besto denove ekmanghis kaj starighis chiutage antau la spegulo por interparoli kun la supozata edzo.

Malbona servo

    Ermito, loghanta en arbaro, amikighis kun urso. Iutage ili kune migris tra la kampoj. La     tago estis varmega, kaj la ermito lacighis. "Kara amiko mia," diris la urso, "mi vidas, ke vi estas laca. Ni haltu sub tiu arbo, kaj en ghia ombro vi ripozu iomete, kaj mi apudsidos kaj gardos vian dormon." Tiel ili faris, kaj kiam la ermito estis ekdorminta, la urso eksidis apud li kaj per filika brancho ventumis lin.

    Jen alflugis musho kaj eksidis sur la nazon de la dormanto, kaj la urso forigis ghin per la brancho. Sed tuj ghi revenis, kaj kolere la urso ghin ree forpelis. Sed persiste -- tiaj estas la mushoj -- ghi revenis trian fojon. Tiam la urso ne plu povis sin deteni. "Mizera bestacho?" ghi kriis. "Chu vi ne chesos gheni mian dormantan amikon?" Kaj ghi ekprenis shtonon kaj per terura frapego frakasis la mushon, sidantan sur la nazo de la ermito, kaj chi-kune la kapon de sia amiko.

    Memoru: Malsagha amiko estas danghera malamiko.