Iun
tagon princo iris eksteren per granda portosegho portata de ok homoj.
Antau kaj post li svarmis sekvantoj kaj gardistoj dum bruis tamtamado
kaj tamburado. Ho, kiel majesta parado! Survoje ili hazarde renkontis
Balagenca.
"Kiu
audacas ne genuighi che la vojo?" kriis la princo, kiu estis
tiel kolera, ke liaj okuloj pligrandighis kaj lia barbo hirtighis.
"Estas
Balagenca, Via Princa Moshto," diris iu sekvanto tirante Balagenca
al la princo, "neniotima Balagenca."
"Jes,
mi estas Balagenca," aldonis ne haste Balagenca, "sed
mi ne rekonas vin, Via Princa Moshto."
"Aha!...
Ghuste vi estas Balagenca?" surprizighis la princo. "Oni
diras, ke vi estas la plej trompema, chu ne?"
"Ne,
mi ne meritas. Mi plej shatas diri veron."
"Chiuj
diras, ke vi estas la plej inghenia. Chu vi kapablas elirigi min
el la portosegho per trompo?" ridachis la princo, opiniante
lin jam metita en embarason.
"Kiel
mi kuraghus elirigi Vian Princan Moshton el la portosegho? Tamen,
se Via Princa Moshto eliros el via portosegho, mi tiam povos reirigi
vin en ghin."
"Chu
vere?"
"Ja,
tiun bagatelon mi, senindulo, facile plenumos."
La
princo pensis: Chiuokaze mi ne reiros en la seghon. Kion li faros
tiam?! La princo do konsentis kaj elsaltis el la portosegho.
Ghuste
kiam la princo ekstaris sur la tero, Balagenca ridis: "Via
Prudenta Princa Moshto, chu mi ne sukcesis elirigi vin per trompo?"
La
princo ekgapis konsternite. Li senvorte residighis en la portoseghon.
Vidinte, ke la vizagho de la princo misformighis de kolerego, chiuj
sekvantoj subridis.
"Centprocenta
trompisto! Levu la portoseghon! Ekiru!" ordonis la princo kolerege.
Apenau
ili ekpashis, audighis la vocho de Balagenca:
"Momenton!"
La
princo tuj haltigis la portoseghon kredante, ke Balagenca denove
elpensis ian ruzajhon. Balagenca ridegis:
"Dankon,
Via Princa Moshto, ke vi refoje obeis mian ordonon kaj haltigis
vian portoseghon!"
Dirinte
tion, Balagenca ekgalopis for.
|