La
Esperanto-movado partoprenas ankau chi-jare la festadon de la
Internacia Tago de la Gepatra Lingvo. La agadoj de Unesko en chi
tiu kampo estis multaj ekde la apero de la studo "The use
of vernacular languages in education" en 1953. La dokumento
de Unesko 16/C de 1970 diras, ke "La gepatra lingvo signas
por la homa estajho la esencan vojon, danke al kiu ghi eniras
sian socion, igas sia la kulturon de la grupo, al kiu ghi apartenas,
kaj metas la bazojn por la evoluo de siaj intelektaj kapabloj".
Tiajn ideojn esprimis ankau edukistoj kaj filozofoj. Ni citu nur
Gandhi, kiu en 1920 tre klare diris: "... efektiva eduko
estas neebla per fremda lingvo... ur la popola lingvo povas instigi
originalecon de penso en la plej largha nombro de homoj."
Au, ankorau pli klare: "Doni al milionoj da homoj la konon
[nur] de la angla estas sklavigi ilin." Kelkaj homoj asertas,
ke la internacia lingvo Esperanto havas la celon forigi chiujn
aliajn lingvojn kaj ighi la sola lingvo de la mondo. Tio ne estas
la celo de la Esperanto-movado, kiu havas precize la malan celon.
Fakte la morto de lingvoj ofte estas la sekvo de la uzo de lingvoj
de nacioj pli fortaj en internaciaj rilatoj. Esperantistoj chiam
celis konservi chies gepatran lingvon, kaj nur proponi la uzon
de Esperanto en la internaciaj rilatoj. Ni volas, ke chiu infano
havu la homan rajton esti edukata en sia gepatra lingvo. Ni volas,
ke chiu homo havu la homan rajton partopreni en la internacia
vivo sur bazo de lingva kaj kultura egaleco. Ni volas nur ke la
artikolo 2-a de la Deklaracio pri Homaj Rajtoj, kiu malpermesas
diskriminaciojn surbaze de lingvo, estu aplikata je chiuj niveloj.
Je internacia nivelo la neutrala lingvo Esperanto estas la rimedo
por certigi la Lingvajn Homajn Rajtojn de chiuj. En tiu senco
la Esperanto-movado festas kune kun Unesko la Internacian Tagon
de la Gepatra Lingvo.
(Universala
Esperanto-Asocio)
