Pluvo dauris. En la buso al Jingzhou mi malbone vidis la pejzaghojn ekster la fenestro. Sed dum tiu tempo s-ro Hu multe konigis al mi la lokajn aktivadojn kaj ni intershanghis opiniojn pri la movado. Kiam nia buso atingis sian finan stacion Shashi, pluvo chesis, kaj la suno denove aperis. En la stacio nin atendis s-ro Deng Huijin, prezidanto de la Jingzhou-a Esperanto-Asocio kaj samideano Yu Rongkang. El la rakonto de s-ro Hu mi jam sciis, ke Deng estas lia fierinda Esperanto-lernanto. Kiel agema movadano li kunorganizis la Jingzhou-an Esperanto-Asocion kaj kulturis nombron da novaj esperantistoj per fondo de Esp-kursoj en kelkaj altaj lernejoj, inkluzive la gastiganton s-ro He Bizhong. Apenau vidante nin, s-ro Yu alparolis nin en tre flua kaj bela Esperanto. Mi ege miris, ke en tiu malproksima urbo negranda, al kiu mankas shancoj praktiki la lingvon, estas tiel bona Esperanto-parolanto. Komence mi suspektis, ke li venis el iu alia lando, char li aspektas iom europane. Fakte li estas centprocenta chino kaj esperantisto bakita de s-ro Deng! En ilia akompano ni per malgranda autobuso atingis la cellokon Jiangling-gubernio je la 4-a posttagmeze.