Liu Xiuwen:

    Mi kaj miaj samtempuloj estas ne tiom junaj kaj ne havas altan klerecon nek ian lertecon. Kiam mi jhus perdis la laboron en shtata entrepreno, mi dronis en granda chagreno. Sed mi strebis al ideala profesio kaj ne akceptis la defion de merkata ekonomio. Mi nur negative atendis kaj ne havis kuraghon kaj memfidon por konkurenco.

    Sed por vivteno mi nepre devis havi laboron kaj petis amikojn helpi min trovi laboron. Fine mia amiko rekomendis min al malgranda restoracio por fari vermichelojn.

    Mi ne povas kompreni, kial dungantoj preferas junajn, alte klerigitajn kaj ech altastaturajn neglektante la efektivan bezonon. Mi kaj miaj samtempuloj estis rifuzitaj. Chu ni havas normalajn kanalojn por disvolvi nian kapablon? Kiom longe ni devas vadi en laborserchado?