Mia sperto montras, ke por teni harmonioninter la du generacioj, estas pli bone, ke ili loghu aparte.

ZORGO DE LA PATRINO

    Mi amas mian patrinon. En elementa lernejo mi verkis artikolon pri mia patrino, kaj ghi estis laudata kaj publikigita en loka jhurnalo. Poste mi venis al Pekino por lerni en universitato ege malproksima de mia hejmloko, kaj mi sentis fortan sopiron al la gepatroj.

    Mi revenis hejmen en mia unua universitata ferio kaj la patrino diris al mi, ke shi ofte murmuris al miaj gefratoj rigandante mian vakan liton: "Kiel statas mia Bingchjo?" Ofte che la murmurado shi larmis. Che la komenco mi konsolis shin kaj diris al shi, ke mi bone fartas en Pekino. Sed mi ne komprenis, kial shi ploris pro mi, kiu bone vivas, char en mia memoro shi estas tre firmvola kaj malcedema al malfaciloj. Tian senton mi komprenis nur plurajn jarojn post mia edzigho.

LOGhADO ChE LA BOGEPATROJ

    Mia loghejo ne estis radiatore hejtata, kaj karboforno ne estis sufiche varma, nek sekura. Do mi, mia edzino kaj la 5-monata filineto vintrumis che miaj bogepatroj. Mi estis maltrankvila, ke miaj vivkutimoj eventuale malagrabligos ilin. "Ne chiam tenu la bebon en la sino", tiu mia opinio farighis la unua konflikto inter mi kaj la bogepatroj. Ili tro dorlotis la bebon. Mi montris al ili libron pri infanvartado klarigante, ke foje plorado de bebo utilas al kresko de la pulmoj. Sed ili malkonsentis: "Kiu povus lasi sian infanon plori senchese?"

    Mi ne povis havi shatokupon loghante che la bogepatroj: Mi malofte televidis, char ili rigardis televidadon temporaba; mi malofte auskultis muzikon, char la bogepatroj, ambau instruistoj, bezonis kvieton post taga laboro en la lernejo; mia horaro devis esti preskau sama al tiu de la bogepatroj, char eta bruo povas vekli ilin el dormo.

    Mi ofte helpis la bopatrinon en kuirado, foje kaj foje ech kuiris sola. Ili rigardis min bona bofilo, kaj ankau mi sentis ilian amon. Post unu jaro mia familieto revenis al mia loghejo. Forlasante la bogepatrojn, mi volis doni al ili sumon da mono kiel rekompencon, sed ili rifuzis. Mi scias, ke ili multe elspezis por mia familieto.

MALAKORDO INTER LA BOPATRINO KAJ BOFILINO

    Mia edzino kaj mi ambau estas profesiuloj, do venis la demando: Kiu flegos la bebon? Post interkonsiligho kun la edzino mi venigis mian patrinon de mia hejmloko, 4000 kilometrojn for de Pekino.

    Mia patrino estas laborema, kaj infanvartado estis neniom malfacila por shi. Shi prenis sur sin la tutan dommastrumadon: flegi la bebon, lavi vestojn, prepari manghajhojn kaj purigi chambrojn. Sed nelonge poste shi eksentis, ke la hejmo de la filo ne estis tia kiel en shia imago.

    Laborema, shi ne povas toleri alies pigrecon. En la unuaj tagoj, la domlaborojn neglektitajn de ni, shi ofte faris silente. Sed iom post iom shi ekplendis kontrau nia pigreco. Se mi senkulpigis min, ke mi lacighis pro laboro en la oficejo, shi certe argumentis kun mi ripetadante siajn spertajhojn, ke shi kreskigis sume 5 infanojn. En necheesto de mia edzino shi ofte plendis kontrau shi, ke shi ne bone prizorgis min kaj ne bone faris dommastrumadon. Mi diris, ke chiu havas sian bonecon kaj nebonecon, ke mia edzino estas bonhumora kaj bonkora. Ne povante sin pravigi plu, shi chiam finis la argumenton per la vorto: "Ne mi, sed vi vivos la tutan vivon kune kun shi!" Kaj krom tia argumento, shi ofte komparis sian "pigran" bofilinon kun tiuj de aliaj. Shi timis, ke shia filo tro multe laboru kaj lacighu.

    Al mia edzino mankas sperto pri la aktuala vivo kaj shi estas mallerta en dommastrumado, dum la patrino estas mala. Por teni la familion en harmonio, mi ofte deadmonis mian patrinon de grumblado. Tagon post tago la patrino malsanighis pro malkontentigho kaj mi devis eskorti shin hejmen. Che la foriro de la patrino la "pigra bofilino" donacis al shi oran kolieron por montri sian dankon.

LA FILO KAJ PATRINO

    Mi iam opiniis, ke mia patrino estas perfekta. Sed post la kunvivado en Pekino mi konvinkighis, ke ankau shi estas mankohava kiel aliaj patrinoj: shi estas egoisma por la intereso de la filo; shi ne volas, ke alia virino dividu kun shi la amon de la filo; shi foje estas naiva, postulante, ke mia donaco al shi nepre devas egala al tiu al miaj bogepatroj; kaj shi de tempo al tempo menciadis la dirojn de la bofilino, kiujn shi rigardis ne decaj.

    Mi pensas, ke en la okuloj de la patrino mi jam ne estas la antaua Bingchjo. Mi jam havas miajn proprajn ideojn kaj ne estas absolute obeema al shi kiel antaue, nek shparema kiel shi, kaj pli terure por shi estas tio, ke vorto de la alia virino ofte estas pli efika ol la shia.

APARTE LOGhU LA DU GENERACIOJ

    Mia sperto montras, ke por teni harmoniajn interrilatojn inter la du generacioj, estas pli bone, ke ili loghu aparte. Maljunuloj timas ne nur solecon sed ankau bruadon. Se la bopatrino kaj la bofilino ne povas vivi en akordo, tio ofte metas la filon en embarason. La du generacioj havas diferencajn vivkutimojn, vidpunktojn kaj spertajhojn. Ofte ili havas tute diferencajn opiniojn pri la sama afero. Maljunuloj emfazas sperton, dum la junuloj provon; maljunuloj akcentas praktikeblecon, dum la junuloj modon; maljunuloj inklinas al stabileco kaj rutinoj, dum la junuloj al noveco kaj ekscitigho. Pro la diferencaj opinioj la du generacioj ne povas sin akordigi unu al la alia. Chu surmeti au demeti veston pro vetershanghigho? Chu acheti novan veston? Chu bebo devas kushi surdorse au surventre? Chu preni autobuson au taksion?... Je chiaj tiaj bagatelajhoj estighas malagrablajhoj. Iuj maljunuloj silentas al tio kaj post certa tempo ili malsanighas pro nevola silentado; aliaj maljunuloj eldiris, sed tio malagrabligis la junulojn. Chu ne estos bone, se la du generacioj ne vivu kune, kaj la junuloj ofte vizitu la gepatrojn?