Printempe de 2003 Chinio spertis senfajran militon. Ghia chefurbo Pekino devis elteni senprecedencan provon. La damninda SARS severe kaj rapide atakis pekinajn loghantojn, kio estis tute ekster la atendo. La 20-an de aprilo la Ministerio de Sano de Chinio publikigis, ke tiutage en Pekino estas 339 SARS-malsanuloj. La 27-an de aprilo la totala nombro de SARS-malsanuloj en Pekino superis 1000. La 29-an de aprilo aliaj 152 homoj malsanighis je SARS. Ghuste ekde tiu tago, lau arangho de la gvidanto, mi plenumis mian oficon hejme.

Malfaciloj

     Mi estas raportisto de reta El Popola Chinio. Chiumonate mi devas konigi al niaj legantoj shanghighon de la china socio kaj diversajn aferojn de Chinio. Mi bone scias, kial la gvidanto aranghis, ke mi laboru hejme en la tempo, kiam furiozis la epidemio SARS: Por maloftigi eldomighon kaj malpliigi la eblecon infektighi. Sed mi ne atendis, ke mi devas shanghi mian vivmanieron por konformighi al la nova arangho dum pli ol 50 tagoj kaj mi devas shanghi ankau miajn labormetodojn.

     Hejme neniu ghenis min, mi ne ripozis, mi konscie laboris. Tio ja ne estis facile.

    Antau chio mi devis krei etoson utilan al la laborado. De tiam mia hejmo ne plu estis loko sole por mia malstrechigho, sed serioza oficejo. Mi denove aranghis la legochambron: Mi formovis la librojn, ne bezonatajn por la laboro. Mi pendigis okulfrapajn kaligrafajhojn: "Eksterordinara laboro". Kaj post tio mi aranghis mian laboron: selekti temon, elekti fotojn, difini la horojn por detali la laboron. Chiufoje, kiam mi sidis tie, mi zorgis ekskluzive pri temoj, artikoloj, materialoj kaj fotoj. Mi rifuzis chiujn hejmajn bagatelojn.

Mia maltrankvilo pri perturbo de retposhto

     Laborante hejme, for de la redakcio kaj miaj kolegoj, mi neniom malstrechis min. Mia laboro nedisigeblas de komputilo kaj interreto, retposhto kaj telefono. Por garantii glatan plenumon de la chiutaga laboro mi devis bone protekti mian hejman komputilon.

     Lunde, post plurfoja polurado mia artikolo "La pandoj kunekzistos longatempe kun la homaro" estis preta kaj mi devis sendi ghin retposhte al la redakcio. Tiam estis iom pli malfrue ol la tria horo posttagmeze. Sed ho ve! Mi neniel sukcesis sendi ghin retposhte. En mia hejmo mankis larghrubanda ekipajho kaj antaue mi ligis mian komputilon al lineo de telefono. Tiam senchese signalis modem ekster la aparato. En la redakcio mi chiam uzis regionan reton, kaj se estus ia perturbo, ghin traktus la funkciulo, kiu speciale zorgas pri komputiko. Sed tiutempe mi devis mem solvi la problemon. Urghis la tempo. Mi jam diris al mia redakcio, ke tiutage mi nepre sendos al ghi la artikolon, char post tio miaj kolegoj devas ekzameni, poluri, traduki kaj surretigi la tekston. Tial mi demetis la modem kaj veturis kun ghi al vendejo de komputiloj. Sed pro SARS, la vendejo fermighis pli frue ol kutime je du horoj. Mi devis do reveni hejmen kaj en la sekvanta mateno mi portis diskon al la redakcio.

Kuraghigo de la batalo kontrau SARS

     Samkiel aliaj raportistoj, mi ne povas resti hejme senfare. En la eksterordinaraj tagoj ili kontaktis la socion kaj popolon per aliaj manieroj. Se ili chiam restus hejme senfare, ili sentus malkutimighon.

    La 1-a de junio estas la Internacia Infana Tago. Tiutage en Chaoyang-parko de Pekino okazis aktivado kun la temo "Chinio en eksterordinaraj tagoj". La naivaj infanoj en blanka T-chemizo flugigis kajtojn dukolorajn: nigra kaj rugha. Ili flugigis sian bondeziron al la bela morgauo, al la malproksima chielo. Ili deziris al chiuj sanon kaj sukceson en laboro. Iuj deziris, ke la medicinistoj renkontighu kun siaj familianoj kiel eble plej baldau kaj la SARS-malsanuloj kiel eble plej rapide resanighu.

     "Etendu viajn manojn, etendu miajn manojn! Ni chiuj etendu niajn manojn kaj ni farighos fortaj."

     La loghantoj de la chefurbo firme unuighis en la batalo kontrau SARS. En tiuj malfacilaj tagoj ili ne plendis unu kontrau alia, sed subtenis kaj kuraghigis sin reciproke kaj faris ech chiun bagatelon kaj batalis kontrau SARS chiamaniere.

     La subite furiozighinta SARS multe meditigis Pekinon, kiu faris chion eblan por shanghi la malbonon en bonon. Evidente plirapidis konstruado de alarma kaj kontrola sistemoj, sistemo por raporti la epidemian staton kaj preventa sistemo en loghkvartaloj, iom post iom perfektighis la publika higiena sistemo kaj plifortighis la kapablo por trakti subitajn kaj krizajn aferojn, iom post iom perfektighis la sistemo por publikigi informojn, levighis la kunordiga kapablo de diversnivelaj registaroj kaj laborefiko de la administracioj... Chio chi tio multe utilas al ekonomia disvolvigho de la urbo, fundamenta realigho de modernigo kaj gastigo de sukcesaj Olimpikoj en 2008.

     SARS donis ankau apartan lecionon al la loghantoj de Pekino. Ili ekhavis konscion kulturi sian bonan higienan kutimon kaj levis sian konscion pri publika higieno. Kaj krom tio enradikighis en la chiutaga vivo kaj laboro sciencoj, racio, devoj kaj amo. Multe da urbanoj diris: "Unuanime ni venkas la malfacilojn en komuna afero. La pekinaj loghantoj estas pli firme unuigitaj!" Nun oni jam eliris el la ombro de SARS.

     Gajninte venkon en la senprecedenca batalo kontrau SARS, Pekino pli larghe malfermos sian pordon kaj certe farighos pli bela, matura kaj firmvola.