Tion mi vidis dum mia intervjuo en la urbo Xiangfan, Hubei-provinco. Tie la nombro de enurbighintaj kamparanoj, kia Shi, jam atingis milionon, kiu konsistigas 25% de tiu de kamparanoj en la tuta urbo.

    Do kial kamparanoj transloghighis en urbetojn? Kion signifas la transloghigho por ili mem kaj por la shtato?

    En Chinio la vivo de urbanoj multe diferencas de tiu de kamparanoj. La kamparanoj plejparte vivas en vilaghoj, kie la trafiko estas maloportuna, mankas kranakvo kaj elektro. La kamparanoj vivis monotonan vivon labori ekde tagigho kaj ripozi post sunsubiro. Ili enviis la vivon de urbanoj: ghui kablan televidon, prepari manghajhon per gaso kaj havi propran klozeton. En la fino de la 70-aj jaroj Chinio ekpraktikis en la kamparo laukontraktan produktan sistemon, kaj la kamparanoj iom post iom bonhavighis. Pro altigo de la produkta forto pli kaj pli multaj superfluaj laboruloj forlasis agrikulturon. La kapacito de la nunaj urboj estas limigita. Kaj la grandaj kaj mezgrandaj urboj ne povas senbride akcepti kamparanojn, kaj oni ne devas disvolvi urbojn malzorgante la kamparon.

    Tial la efika rimedo estas transloki kamparanojn unue en urbetojn. "Limigi dilatighon de grandaj urboj, konvene disvolvi mezgrandajn urbojn kaj plene disvolvi urbetojn" estas strategio de la china urbanizo. Xiangfan en 1994 farighis unu el la eksperimentaj regionoj pri urbeta disvolvigho en centra Chinio.

    Lau lokaj kondichoj Xiangfan-anoj en 5 jaroj malfermis vojon "prosperigi urbeton surbaze de agrikulturo kaj akceli agrikulturan produktadon helpe de urbeto". La urbeta disvolvigho estas vigla. Nun 40% de la kamparanoj de Xiangfan urbanighis kaj tio vekis atenton de multaj ekonomikistoj.

    Mi vizitis 5 el la 300 urbetoj de Xiangfan, kiuj situas au sur montetoj au che autovojoj. Ili diferencas inter si per geografia dispozicio kaj industria strukturo, tamen ili chiuj profunde impresis min per la belaj loghdomoj kaj gajeco de la novaj loghantoj.

    La urbeto Kvin Montoj ricevis sian nomon pro tio, ke ghi estas chirkauita de kvin montoj. Antau 10 jaroj en la urbeto trovighis strato malpli ol 300 m. longa kun nur 4 butikoj, 2 barbirejoj kaj unui shu-flikejo. Sed nun estas largha strato, vicoj da belaj konstruajhoj en antikva stilo kaj teo-butikoj. La tieaj loghantoj vivtenas sin per kultivo, prilaboro kaj vendo de teo, pro kio la loko farighis fameta en centra Chinio. Kaj nun la urbeto jam areas 1 km2 kun 4 500 loghantoj.

    Gao Taiguo, 37-jara, antaue vivis en Tianhe-vilagho de la urbeto Kvin Montoj. Post 3-jara komercado de teo en najbara gubernio, en majo de 1998 li investis 100 mil juanojn por konstrui 3-etaghan domon en la urbeto. En la nuna vilagho li kultivas 3 hektarojn da kampoj de teo kun kelkaj dungitoj. Dum okupata tempo li kaj lia edzino loghas en te-kultivejo kaj en senokupa tempo en urbeta domo. Ili vivas tre komforte.

    Chenghe-urbeto situas sur ebenajho. Ghiaj loghantoj profitas de plektado de salikvergoj. La tieaj vilaghanoj okupighas au pri plektado de salikvergoj au pri vendo de la plektajhoj. Nun iliaj plektajhoj vendighas en multaj landoj. Por pliproduktado la urbeto malfermis novan kvartalon, kie chiuj loghantoj estis kamparanoj antau kelkaj jaroj kaj nun okupighas pri tiu laboro. La urbeta areo nun jam duoblighis kompare kun tiu en 1994.

    Multaj urbetoj en Xiangfan samkiel Kvin Montoj kaj Chenghe disvolvighis depende de iu chefa industrio. Ili havas alinomojn, ekz. "Urbeto de Teo", "Urbeto de Salikplektajhoj", "Urbeto de Akvomelono", "Urbeto de Fruktoj".

    Nun 80% de la loghantoj de la tieaj urbetoj antaue estis kamparanoj. Ili jam urbanighis kaj bonhavighis, sekve de tio ilia koncepto iom post iom shanghighas.

.