Tibeta teatro en Zhaibung-templo

    De la 30-a de junio ghis la 2-a de julio estas tradicia festo de Tibet-nacio. En tiu festo oni trinkas jahurton, kaj oni nomas ghin Jahurta Festo. Teatroprezentado estas grava por la festo.

    En la unua tago de la festo oni venas al Zhaibung-templo por rigardi tibetan teatron.

    La templo distancas 5 kilometrojn de la nordokcidenta parto de Lhasa. Ghi estas la plej granda lamaejo kaj en ghia plej prospera periodo vivis en ghi 7700 lamaoj. Prezentado de teatro en Zhaibung havas longan historion.

    Antau la 17-a jarcento la festo estis pure religia. Disciplino de lamaismo ne permesas al lamaoj eliri el la templo dum somero. Ili povis eliri el la templo nur post finigho de fasto. Kaj tiam la popolanoj jam pretigis por ili multajn manghajhojn kaj jahurton. Jen formighis la Jahurta Festo. La amuzado iom post iom farighis prezentado de tibeta teatro, kaj teatraj trupoj de diversaj lokoj de Tibeto venas al la templo por ludi. Iom post iom la amuzado disvastighis de la templo al la popolo, kaj oni prezentas tibetan teatron ankau en Nobu Lingka, sed la aktivado nepre devas okazi en la templo en la unua tago de la festo.

    La teatrejo estas instalita en la korto de la templo, kaj chirkaue estas duetagha klostro plena de monahhoj kaj rigardantoj el diversaj lokoj. La korto estas kovrita de granda blanka kanvaso, ke la sunradioj estas baritaj, sed sub la kanvaso estas hele. En la mezo de la teatrejo staras tablo kun oblonga ligna skatolo plena de hordeo kaj milio. Per tio la Tibet-nacianoj esprimas sian deziron de richa rikolto kaj felicha vivo. Malantau la tablo staras fosto, sur kiu pendas thanka, tradicia tibeta pentrajho. Sur la pentrajho estas portreto de Tangdong Jiebu (1385-1465), fondinto de tibeta teatro.

    La teatraj trupoj prezentas lauvice. Antau komenco de prezentado la trupanoj devas kulti la fondinton por peti lian benon. La aktoroj simple alivestas sin kaj portas maskon en blua, nigra au purpura koloro. Ilia danco estas fortmova. La aktorinoj portas vestojn de helaj koloroj kaj plumforman chapon. Iliaj dancmovoj estas mildaj kaj belaj.

Montrado de giganta bildo de budho

    Montrado de giganta bildo de budho estas tre grava aktivado de Zhaibung-templo en la Jahurta Festo.

    En la unua tago de la festo oni portas la bildon el la templo sur monton kaj disvolvas ghin al la suno, por ke la kredantoj kultu ghin. Oni montras la bildon fojon en jaro, do estas feliche vidi la ceremonion de montrado de la bildo.

    Antau la teraso por montrado kolektighas multe da kredantoj, kaj multaj el ili bruligas artemiziajn foliojn kaj la deklivo estas kovrita de fumo, kio faras misteran etoson. Grupo da lamaoj eskortas flavan baldakenon al la teraso kaj starigas ofertablon kaj supera lamao laute recitas sutron.

    Post sutrorecitado komencighas la ceremonio de montrado de budha bildo. Alia grupo da lamaoj venas al la teraso kunportante gigantan rulon, malrapide disvolvas ghin kaj suprenruligas la flavan silkon kovrantan la bildon, kaj la portreto de budho iom post iom montrighas en la suno. La monahhoj kaj kredantoj genuighas kaj kultas la portreton kaj multaj prezentas hadaon (longa blanka silka rubando, en esprimo de respekto) kaj kunmetas la manojn preghante por peti benon.

Nobu Lingka en gaja festo

    Antau 200 jaroj Nobu Lingka estis sovagha herbejo frekventata de sovaghaj bestoj. Poste tie aperis palaco kaj Dalai-lamaoj prenis ghin somerumejo. La nuna Nobu Lingka areas 360 mil kvadratajn metrojn. En la parko estas altaj arboj, belaj florbedoj, pavilonoj, kioskoj k.s.

    Antaue ghi estis la Somera Palaco de Dalai-lamaoj, kaj altaj chirkaumuroj kaj pordoj disigis ghin de ordinaraj popolanoj. Ghi estis malfermita al la publiko post la paca liberigo de Tibeto en 1959. La plej rigardinda artajho de Nobu Lingka estas fresko, kiu ampleksas chiujn stilojn de freskoj en aliaj temploj. En la Jahurta Festo Nobu Lingka farighas pli vigla. Standoj vendas tre diversajn memorajhojn kaj manghajhojn.

    Malantau la komerca areo estas tereno por teatroludo. Tie ne estas scenejo, sed nur necesa spaco cirkle chirkauita de rigardantoj frue venintaj. La malfrue venintaj devas stari post ili. La prezentado estas simila al tiu en Zhaibung-templo, sed la rigardantoj chefe estas tibetaj popolanoj, han-naciaj turistoj kaj fremdlandanoj. La alilokanoj ne komprenas la tibetan lingvon, sed ili montras grandan intereson pri la teatro.

    En la parko ekskursantoj starigas tendojn au chirkauigas certan spacon per toloj kaj havas sian provizoran hejmon. En la "hejmoj" la ekskursantoj en festaj kostumoj manghas, ripozas, auskultas muzikon el magnetofono, tetrinkas kaj interbabilas, kaj infanoj gaje distrighas sur tapisho au herbejo. La tuta parko estas saturita de gajeco.