Che urbeto, sur du grandaj banjanoj, sidas miloj kaj miloj da ardeoj. Frumatene, ili flugas al lagbordo por serchi manghajhon, dume baj-aj fishistoj movas boatojn por kapti fishojn. Tiu urbeto, kie harmonie kunvivas la homoj kaj la birdoj, estas nomata Xizhou sidanta che Diancang-monto kaj Erhai-lago.

    La klara lagakvo bluas kiel la chielo. La fishistoj manipulantaj chu fishkanojn, chu fishretojn, aspektas serenaj kaj senzorgaj. La fishagloj sagacaj kiel chashundo foje-refoje bushe portas fishojn el la akvo kaj ricevas de la mastro fishetojn au gastropodojn kiel rekompencon. La fishistoj surlage pasigas sian tutan tagon. Tagmeze, el chiuj kajutoj levighas kuirfumo. Vespere, la subiranta suno oranghigas la chielon, la lagon kaj la revenantajn boatojn. Ekbruas la urbeto, ripozas la ardeoj sur la banjanoj, kaj la fishistoj postlasas siajn piedsignojn sur la shtonplata vojo...

    La fishistoj estas gastamaj. Se vi eniras en iun ajn antikvecan domon, la gastigantoj regalas vin tri-foje per teo lau la baj-a maniero: Je la unua fojo estas amara teo preparita el tefolioj rostitaj en argila poto sur fajro, je la dua estas dolcha teo konsistanta el juglando kaj bruna sukero, kaj je la tria estas gustoreveka teo el zingibro, zantoksilo (Zanthoxylum bungeanum), mielo ktp. La gastigantoj klarigas, ke ili unue trinkigas al vi amaran teon, por ke vi sentu malfacilecon de la vivo, kaj poste proponas al vi dolchan teon por deziri al vi mielan vivon. La loghantoj estas fieraj pro siaj prapatroj kaj la 2100-jara historio de la urbeto. Ili konigas, ke ne chiuj iliaj prapatroj sin vivtenis per fishkaptado, ili scipovis teksi kaj lig-tinkturi shtofon, kaj la komerco de lig-tinkturitaj shtofoj prosperis enlande kaj en Birmo, Hindio... Tiel la urbeto farighis grava en komerco sur la antikva Suda Silka Vojo. En la 30-aj jaroj de la 20-a jarcento la richaj komercistoj konstruis tie multe da domoj kaj postlasis al la urbeto malnovajn domojn luksajn kun bele ornamitaj traboj.

    Ankau la Papilia Fonto estas fiero de la loghantoj. En chiu somerkomenco, la aromo de floroj kaj arboj che la fonto allogas sennombrajn papiliojn. La diverskoloraj papilioj flirtas au interkrochighas unu al alia en chenoj pendantaj de la arbosupro ghis la lagosurfaco. Antikvuloj notis tian mirindan spektaklon, kiu nun ankorau allogas sennombrajn vizitantojn de malproksime. Pro tio la urbeto farighis fama turisma loko. Ankau virinoj che Erhai-lago sin okupas pri turisma komerco. El lig-tinkturita shtofo ili faras vestojn kaj jupojn kun brodita bordero kaj vendas ilin al turistoj.

    Same kiel chiuj aliaj baj-oj, la tieaj fishistoj kredas je Propra Dio, kiu estas imperiestro, popola heroo au totemo. Unu au kelkaj vilaghoj kredas je unu Propra Dio. Chiu vilagho havas templon de Propra Dio. Propra Dio estas rigardata kiel patrona dio de la vilagho. En la 23-25-a de la kvara monato lau la china luna kalendaro la baj-oj solenas la Feston de Propra Dio. Tiam la vilaghanoj loghantaj chirkau Erhai-lago, gvidate de la plejaghulo, kaj kantas kaj dancas, kaj kolektighas en la plej granda templo de la urbeto por preghi por richa rikolto kaj longa vivo. Post tutnokta amuzado oni iras al Erhai-lago kaj pie kultas Dion de Lago.