Shajnis, ke la vilaghanoj jam kutimighis al renkontigho kun alilokanoj, kiaj ni. Iu mezagha virino, kun longa blua zono kaj en blua robo kun borderajhoj che la kolumo, manumoj kaj baskoj, estis lavanta legomojn sur shtona shtuparo antau la domo. Vidinte nin, shi starighis kaj invitis nin al sia hejmo. Shia hartubero estis ornamita per arghenta cheno kaj rughaj bidoj kaj la supra parto de shia kapo chirkauvolvita per blua rubando. Shi portis ankau arghentajn orel- kaj fingr-ringojn. Shajnis al ni, ke shi estis izolita for de la nuna mondo. Ni multe demandis shin kaj shi pacience respondis al ni. Intertempe shi prenis el la chambro manfaritajn shuojn kun alta dorso kaj feniksa kapo sur la pinto kaj surmetis ilin. Shi kun rideto klarigis al ni: "Tiajn shuojn oni portas nuntempe en festaj tagoj."

    De kie venis la loghantoj kaj kiel formighis la vilaghoj? S-ro Li Chengye el la administra departemento de historiaj objektoj en la regiono Anshun diris al ni, ke lau historiaj notoj la regiono Anshun estis grava pasejo de centra Chinio al la sudokcidenta. En Ming-dinastio (1368-1644) la kortego sendis al ghi garnizonon el 200 anoj ekspluati virgan teron. Ili plejparte venis el la provincoj Jiangsu, Zhegjiang, Jiangxi kaj Anhui de Chinio. Poste iuj el ili transloghighis en la provincon Guizhou, edzighis al lokanoj kaj konstruis tie sian hejmlokon, tiel formighis 300 vilaghoj, kiuj restas tre valoraj por historia esplorado. Lau la plej nova statistiko, 200 mil - 300 mil tiaj vilaghanoj loghas en la meza parto de Guizhou.