|  
                  Pasintjare, 
              dank' al la politikoj malpezigi sharghon de la lernantoj en chinaj 
              element- kaj mezlernejoj, la chinaj elementlernejanoj pasigis siajn 
              versencajn feriojn sen hejmtasko. Kaj tuj en la nova semestro, pro 
              malmultigho de lernolibroj kaj referencaj libroj, malpezighis la 
              lernosako kaj pli multighis libertempo de la infanoj. Tamen vizaghe 
              al la ghojo de la infanoj, nemalmultaj gepatroj kaj instruistoj 
              dronis en maltrankvilo: "Chu tio estas konvena? Kiun kulpigi, 
              se estontece la infanoj malsukcesos en la enira ekzameno por altlernejo?" 
               
                Kaj 
              nature, la tuta socio komencis pensi kaj diskuti pri la tradicia 
              edukan sistemo kaj ghia reformado. 
             Kiam 
              lernado farighas suferiga... 
               
                En 
              la pasintaj jaroj, inter la chinaj lernantoj studantaj en aliaj 
              landoj rimarkinde multighis element- kaj mezlernejanoj. Oni preferas 
              multkoste sendi sian infanon studi en malproksima lando ol devigi 
              la lastan akcepti edukadon en la patrolando. Kial? Unu kialo rilatas 
              al komfortaj vivkondichoj eksterlande kaj la alia, ankau la chefa, 
              estas, ke studo en Chinio certe estas laciga. Vere, la chinaj element- 
              kaj mezlernejanoj estas la plej lacaj en la mondo. Antau nelonge, 
              iu fama china televida anoncisto menciis sian filinon, kiu nun lernas 
              en alilanda mezlernejo. Li memoris, ke kiam la filino vizitis elementlernejon 
              en Chinio, li ofte sentis kordoloron, vidante la etulinon sufokata 
              de peza lernado. Chiufoje, kiam li helpis shin demeti la librosakon, 
              li surprizighis pri ghia granda pezeco. Finfine li decidis sendi 
              shin lerni alilande. 
               
                Dum 
              mia mezlerneja vivo en la 80-aj jaroj de la pasinta jarcento, cirkulis 
              inter ni multaj kanzonoj aludantaj la lacigan lernejan vivon. Nun 
              mi ankorau klare memoras unu el ili, konsistantan el filmotitoloj 
              kaj priskribantan nian senton por chiu venonta tago: 
               
             
              Lundo 
                -- Senfina Vojo; 
                Mardo -- Rido de Chagrenito; 
                Merkredo -- Eniri Abismon; 
                Jhaudo -- Mallumo antau Tagigho; 
                Vendredo -- Triumfa Eskapo.  
             
                Shajnas 
              al mi, ke por la nuntempaj lernantoj ech ne eblas la "triumfa 
              eskapo", char la pli kaj pli intensighanta ekzamena konkuro 
              devigas ilin, krom fari hejmtaskon en postlecionaj horoj, ankau 
              viziti diversajn kursojn de muziko, danco, pentrado ktp., sen konsidero 
              chu ili shatas tion au ne. Chu muziko, chu pentrado, chu sporto, 
              chio tio mem estas plezuriga. Tamen nun por multaj chinaj lernantoj 
              -- almenau por iliaj gepatroj -- ellerni tiujn kapablojn signifas 
              havigi ekstrajn poentojn en la enira ekzameno por altlernejo. Kiam 
              celo superas intereson, lernado nature perdas sian signifon, tiel 
              lernado ne plu estas plezuriga. 
               
                En 
              la pasintaj 20 jaroj la sistemo de enira ekzameno por altlernejo 
              ja multe kontribuis al la reformanta Chinio en elekto de kapabluloj. 
              Sed iom post iom la sistemo farighis "direkta bastono", 
              kiu gvidas la edukadon mezlernejan, elementlernejan kaj ech infanghardenan. 
              Chinoj kutime konsideras iun kapabla lau ties altaj ekzamenaj poentoj 
              kaj atesto de licencio. Por lernantoj la enira ekzameno por altlernejo 
              estas nepra pasejo. Precipe por la mezlernejaj diplomighontoj shajne 
              chiam mankas tempo por dormado kaj estas senfina la lernotasko. 
              Kredeble la ekzamena travivajho estas malfacile forgesebla por multaj 
              ekzamenitoj. Ech post kiam mi eklaboris, mi plurfoje songhis, ke 
              mi sidas en la ekzamenejo. 
               
                Enketo 
              farita de iu autoritata departemento montras, ke en la tuta lando 
              nur 8.4% da elementlernejanoj, 10.7% da lernantoj de malsuperaj 
              mezlernejoj kaj 4.3% da lernantoj de superaj mezlernejoj vizitas 
              lernejon pro "shato al lernado". Kiam la lernado farighas 
              pli kaj pli suferiga, oni demandu: Chu jam deviis de sia difinita 
              celo la tradicia eduka metodo, kiu dauris dekojn da jaroj? 
               
              Kia 
              kapablulo bezonata? 
               
                Iasence 
              edukado estas duklinga glavo, kiu "povas kreskigi kaj ankau 
              sufoki la kreivecon de lernantoj" -- vortoj en iu dokumento 
              de Unesko. 
               
                Iu 
              germana eduka fakulo, post esploro en Chinio, diris al la chinoj, 
              kiuj akompanis lin: "Viaj lernantoj legas pli multe kaj dedichas 
              pli da tempo al lernado ol la niaj, sed multaj de vi achetitaj produktajhoj 
              estas faritaj de ni." 
               
                Profesoro 
              Zhu Jingwu en la Universitato de Houston, Usono, diris, ke en lia 
              laboratorio 60% da studentoj venis el la cheftero de Chinio, ili 
              ghenerale akiris altajn ekzamenajn poentojn, tamen evidente mankas 
              al ili eksperimenta povo. 
               
                 En 
              Chinio la tradicia edukado prenas lecionon kaj lernolibron kiel 
              la chefajn, kaj la lerna metodo estas mekanike parkerigi. La lernantoj 
              tiel penadas por trakti la multnombrajn lernobjektojn, ke ili ne 
              havas energion kaj spacon por kreskigi siajn proprajn intereson 
              kaj kreivecon. La tro peza shargho ne nur damaghas la sanon de la 
              lernantoj, sed ankau sufokas ilian deziron pri scioj, malaltigas 
              la lernan rezulton kaj kauzas al ili diversajn psikajn kaj agmanierajn 
              problemojn. La nunaj lernantoj ghenerale havas tiajn mankojn en 
              karaktero, kiaj psika malforteco, egoismo kaj dependeco. Fakte, 
              sana karaktero sen scio estas malforta; kaj sufichaj scioj sen bona 
              karaktero estas dangheraj por la socio. 
               
                Kiam 
              la tradicia eduka sistemo produktas multajn "por-ekzamenajn 
              mashinojn" anstatau versencajn kapablulojn, estas neevitebla 
              la ghisfunda reformado. Mi kredas, ke fine venos la tago, kiam la 
              sistemo de enira ekzameno por altlernejo estos abolita, kvankam 
              tiu tago estas ankorau malproksima.  
             
                
           |