Reghisoro de la sesa generacio de Chinio

     Pro malsameco de la kultura fono de diversaj landoj, oni malfacile povas kompari la chinajn filmojn kun la samspecaj filmoj de aliaj landoj. La kinematografiaj aparatoj estas samaj, sed oni povas fari malsamajn elektojn en temo kaj traktado. Filmo povas esti produktajho de industriigho kaj ankau personigita percepto, kiel ekzemple la franca Nova Tajdo, la verkista filmo... En la lastaj 15 jaroj chinaj junuloj faris pli kaj pli multajn provojn en tiu flanko kaj proksimighis al maturigho. En Chinio ili estis nomataj sesageneraciaj reghisoroj. Ili distingighis de la kvinageneraciaj reghisoroj Chen Kaige, Zhang Yimou k.a. per tio, ke ili pli akcentas la realan vivon.

    Januare de 2001 Wang Xiaoshuai, la reprezentanta persono de la sesageneraciaj reghisoroj, venis al grandaj urboj de Usono por diskonigi sian novan filmon "Biciklo de Deksepjarulo". La filmo estis premiita per Arghenta Urso en la 51-a Berlina Internacia Filma Festivalo kaj projekciita en Usono pere de la Kompanio de Filmaj Klasikajhoj Sony de Japanio. Poste la filmo estis projekciita en la Korea Respubliko kaj iuj aliaj landoj. Wang Xiaoshuai diris: "Biciklo havis specialan signifon por la chinoj, kaj ni chiuj spertis la tempon, en kiu ni, kiel dekkelkjaruloj au dudekkelkjaruloj, ghojighis de ricevo de biciklo kaj chagrenighis pro perdo de la biciklo. En tiu tempo okazis nia unua amo kaj kresko. Nun shajne ni jam forgesis la sperton, sed ankorau multaj homoj trovighas en tiu periodo. Jen la celo de mia filmo."

Filma vojagho de Wang Xiaoshuai

     Wang Xiaoshuai naskighis en 1966 kaj diplomighis en 1989 el la reghisora fakultato de la Pekina Filma Instituto. Dum la 10 jaroj de sia virga filmo "La Tagoj", kiun li mem investis, ghis "La Domo" en 2001, Wang formis sian propran filman stilon. "La Tagoj" estis taksita de la Brita Radio-disaudiga Kompanio kiel unu el la 100 bonaj filmoj post naskigho de kinematografio. "Tiel Proksime al Paradizo" estis anoncita al la Internacia Filma Festivalo de Cannes de 1998. En 2002 lia nova verko "Biciklo de Deksepjarulo" estis premiita per Arghenta Urso en la 51-a Berlina Internacia Filma Festivalo. En la filmoj de Wang Xiaoshuai oni vidas gracian kaj ghustan strukturon kaj fortan plastikan ideologion, ke li chiam prezentas per la filma vidkampo la homojn, kiuj suferas, konscias au rifuzas devion. Lia penado celas unu aferon, nome defendi nian vivon kontrau damagho.

"Biciklo de Deksepjarulo"

     Knabo deveninta de la kamparo kaj laboranta en Pekino perdis sian biciklon, kiun li achetis kontrau multe da mono malfacile perlaborita. Post penega serchado li trovis mezlernejanon, kiun prenis lian biciklon. De tio sobre disvolvighis chiuj temoj rilatantaj kreskadon de la chinaj knaboj, kaj freneze kaj eufemisme: knabino perdinta la unuan amon, profesion, harmonian familion, amikojn, dignon, purecon kaj revon.

    La itala klasika filmo "Bicikloshtelinto" estis vaste konata de europanoj. Se ili rigardos "Biciklon de Deksepjarulo", ili nature komparos la du filmojn, char ambau havas la saman temon kaj etendas la antenon en la suban tavolon de la socio. Sed fakte la enhavoj de la du filmoj estas tute malsamaj. Chinio estas lando de bicikloj kaj Wang Xiaoshuai nature elektis tiun temon.

    En la filmo Wang Xiaoshuai nur prezentis la problemon de proksimigho de maturigho, sed ne donis solvon. En la filmo oni trovas fortan klasan analizon. Multaj komprenoj okupas nur malgrandan parton. Klasa analizo estas demando zorgata de la sesageneraciaj reghisoroj rilate la disvolvighan staton de Chinio, ekzemple diferenco inter la urboj kaj la kamparo, kolizio de homoj de malsamaj socitavoloj k.a.

    La filmo havas simbolisman tendencon, ke biciklo estas simbolo, kaj en la filmado la biciklo estis intence traktata. Por la knaboj kaj junuloj, biciklo estas ne nur reprezentanto de materio, sed ankau simbolo de pozicio.

    Rigardante la filmon, oni perceptas multajn aferojn, ekzemple zorgon al la reala stato de la socio, precipe la spertadon de junuloj de malsamaj tavoloj al la vivo. En la filmo oni vidas kaj sangvinecon kaj humuron, kaj ili enigis pli fortan epokan senton en la tradician realismon. La stilo de la tuta filmo kompare proksimighas al kritika realismo.

    La stilo prezentita de "Biciklo de Deksepjarulo" estas sento de senbridigho en adoleskantigho. Juneco ja estas malekvilibra kaj fantazia. Sole juna vizagho jam povas longe eksciti rigardantojn, por ne paroli pri grupo da knaboj fluge biciklantaj en la suno.

    Multaj 30-40-jaruloj, kiuj rigardis la filmon, ekdubis, chu ili havas ian rilaton kun la filmo. Eble homoj, kiuj spertis la vivon dum knabeco kaj juneco, senescepte havis intimecon kun la roloj en la filmo kaj perdis ekvilibron de la sento pri la filmo. La scenoj pri geknaboj, pri la urbo, pri biciklo, la printempa malseka strato kovrita de soforaj floroj, la knabo kashinta la biciklon, la sento kauzita de humiligo kaj vanta memrespekto... tushis la komunan rememoron de la homoj; estis filmo, kiu trairis ilian memoron kaj fantazie pushis ilin en knabecon kaj komencis sintezi la sigelite konservatan dolchon kaj adstringecon en emociighon.

    La lernantino de supera mezlernejo en la filmo estas charma kaj gracia, sed abomeninda, frivola kaj rifuzita sen bedauro. Sed Wang Xiaoshuai svage traktis la rolinon, kvankam gravan en la filmo. Char nia juneco jam pasis, kaj nia penso estas shanghighanta, char memoro kaj virino en memero restas nur bulo da svagajho en bela memoro.

    La titolo de la filmo aludas la shanghighon de la vivmaniero kaj socia valora koncepto de la chinoj. Biciklo ankorau estas emblemo de Pekino ech de Chinio.

    Kvankam biciklo jam perdis la antauan gloron, sed ghi ankorau estas grava trafikilo, char en Chinio auto kaj motorciklo ankorau ne popularighis. Biciklo jam shanghighis de arde dezirata objekto al necesajho, sed atendanta anstatauigon.

    En Chinio tre granda diferenco trovighas inter la urboj kaj kamparo, kaj la kamparanoj envias richan kaj komfortan urban vivon, kaj deziro pri mono kaj materio farighas motivo enurbigho de multaj kamparanoj. Sekve biciklo estas ne nur ilia vivtena instrumento, sed ankau konfirmo pri ilia ekzisto en urbo. Perdo de biciklo signifas perdon de rajto de vivado en urbo. Sed junuloj en la urboj estas novgeneracianoj. Kvankam ili ne estas richaj, tamen ilia urbaneco jam estas suficha por distingighi de dungitoj devenintaj de la kamparo. Ili bezonas biciklon ne por trafiko au vivteno (dungitoj el la kamparo bezonas ghin por minimuma vivteno), sed pro vanta gloro kaj memrespekto. Tio estas shanghigho spertata de Chinio.

    Pekino en la filmo estas tre interesa. Ghi trovighas en shanghigho: malnovaj kortohavaj domoj kunekzistas kun la domegoj kaj memservejoj, kaj zigzagaj kvietaj stratetoj chirkauas chelskrapantojn, krome tie kaj tie vidighas sin sunumantaj maljunuloj, distrighantaj infanoj, urbanoj vivantaj en tipaj urbaj distriktoj kaj kamparanoj aspirantaj urbon... Tiuj antagonismaj kaj intermiksighantaj bildoj estas intresajhoj de la nuna Chinio.