Zhang Xiaomin

Kiam Zhang Xiaomin helpis vilaghanon en transporto de ligno, okazis trafika akcidento, kaj li grave vundighis. Kvankam oni faris chion eblan por savi lin, tamen la savado ne efikis kaj li mortis. La 500 homoj de la vilagho sin direktis al lia hejmo. Ili korshire ploris, rememorante liajn bonfarojn.

Zhang malmobilizighis kaj en la popola balotado farighis estro de Caicun-vilagho. Tiam la vilagho estis fama pro malricheco.

En 1992 Zhang faris enketadon kaj trovis, ke la chefa malfacilo de lia vilagho estis kauzita de monotona grena kulturado kaj pro tio la kamparanoj ne povis bonhavighi, sed vilaghano Ding Guangyi kaj aliaj du kamparanoj ludonis sian teron al aliaj kaj mem iris al Xi'an por fari prilaboron de manghajhoj. Pro tio ili bonhavighis. Zhang resumis la spertojn de tiuj tri vilaghanoj kaj prezentis sian ideon, t.e. "terkulturu en la vilagho kaj lukru aliloke."

La vilaghanoj estis bone mobilizitaj, tamen aperis alia malfacilo de monpruntado. Zhang petis helpon de la supra instanco kaj solvis tiun problemon. Nun la vilaghanoj de Caicun establis 120 manghajh-prilaborejojn en 20 urboj de la lando kaj laukontrakte entreprenas 200 chen-butikojn, kaj en la dauro de malpli ol 10 jaroj en tiu vilagho aperis pluraj milionuloj.

Caicun-vilagho havas 380 hektarojn da tero. Sed pro manko de akvo la produktokvanto de greno estis tre malmulta. Por levi ghian utiligeblecon, li proponis malpliigi la grenan kulturadon kaj multe kulturi fruktarbojn kaj konstrui akvorezervejojn. Post nelonge la vilaghanoj plantis pomarbojn sur 40 hektaroj da tero kaj investis 300 mil juanojn por konduki akvon el la Flava Rivero kaj konstrui irigacian stacion, tiamaniere nun la sekaj kampoj plejparte estas bone irigaciataj.

Krom tio li kuraghigis lerni sciencojn kaj novajn teknikojn. Proponite de li, en la vilagho naskighis scienc-teknika asocio. Li organizis la vilaghanojn en vizito de aliaj lokoj por lerni avangardajn spertojn kaj decidis konstrui plastmembranajn forcejojn...

Iliaj vestajhoj

Pro chio chi tio la antaue malricha vilagho farighis la unua bonhavighinta vilagho de la gubernio kaj la jara pokapa enspezo 9-oblighis kompare kun tiu en 1986.

La pli-ol-80-jara avino Cai loghis proksime de la hejmo de Zhang Xiaomin. Shiaj filo kaj bonfilino ambau laboris aliloke kaj Zhang do prizorgis la maljunulinon en la chiutaga vivo.

Foje kamparano Ding Zhichao volis fari komercadon, sed mankis al li mono. Informighinte pri tio, Zhang Xiaomin pruntis al li 4 mil juanojn, akumulitajn de lia edzino por konstrui novan domon.

En iu frosta negha nokto perdighis bovo de Ding Manqin. Tiam Ding oficis aliloke. Lia patrino stumble iris al Zhang por peti lian helpon. Zhang senhezite ekrajdis sur sia motorciklo, vokis kelke da kamparanoj kaj direktis sin al la monto spite la densan neghadon. En la sekvanta mateno ili revenigis la perditan bovon de montvalo.

En Caicun-vilagho estas multe da kvadrataj kortoj, similaj al moderna vilao, kaj chio elspiras felichon kaj prosperon, sed la hejmo de Zhang Xiaomin estas malnova kabano, kiu aspektas mizere kompare kun aliaj domoj de la vilagho.

Kun forta devokonscio de vilaghestro Zhang Xiaomin chiam donis la shancon rapide bonhavighi al siaj samvilaghanoj, tial lia familio ankorau vivas malriche.

Lia samvilaghano Ding Gongxiao sin okupas pri prilaboro de manghajhoj en Wuhan. Char lia entreprenado estis prospera, li volis ekspansiigi sian entreprenon kaj en iu frua printempo petis Zhang Xiaomin, kleran kaj promesplenan junulon, kune administri la entreprenon en la urbo, sed tiam la terkulturado estis tre strecha kaj oni devis senprokraste semadi, tamen al iuj mankis bonrasaj semoj kaj al aliaj - mashinoj por plugado. Zhang estis tre okupata por helpi ilin en solvo de la malfaciloj kaj ne povis sin liberigi el tiuj komplikajhoj, li do rifuzis la inviton. Ding kun emocio diris: "Ni estas felichaj pro la bonkora vilaghestro."

Iliaj honoraj atestoj ricevitaj

En iu profunda autuno lia bofrato, kiu negocis pri kukoj en Tianjin, proponis al li veturi tien por pli multe lukri en nelaborplena sezono, sed tiam la vilagho estis kolektanta monon kun la celo konstrui domon por la lernejo kaj pavimi vojon kaj Zhang ne povis sin liberigi el tiuj aferoj, li do telefonis al la bofrato kaj fordankis lin.

Antau la Printempa Festo la distrikta registaro premiis lin per ledjako, sed la samvilaghanoj rimarkis, ke li portis la jakon nur unu tagon. Poste oni informighis, ke li vendis ghin por pagi la lernokotizon de sia infano.

Lia edzino iam grumblis kontrau li pri tio, sed li diris al shi: "Nia familio havas nur 4 membrojn, sed la vilagho mil homojn. Mi volontas mem vivi malrichan vivon, sed kun ghojo apudrigardi, ke la aliaj vivas feliche. Ja estas fakto, ke la vilaghanoj plejparte bonhavighis, sed restas pluraj, kiuj vivas malfacile. Kiam la tuta vilagho vivos bonhavan vivon, mi rezignos la vilaghestrecon kaj tutanime lukros kaj tiam vi kaj niaj infanoj povos vivi feliche."

Ni tre shatus vian sugeston, klaku kaj donu vian vochon!