Yumai en Tibeto estas la plej malgranda vilagho de Chinio. Por atingi ghin, oni devas unue veturi sudorienten de Lhasa, la chefurbo de la Tibeta Autonoma Regiono, transiri Yarlungzambo-riveron, tangante veturi centojn da km. sur simpla vojo, rajde au piedire transiri montpasejon de Rela-monto kaj trairi primitivan arbaron plenan de marchoj.

    Ghi estas la plej malgranda vilagho en Chinio.

    Dum la tempo de 1962 ghis nun, la vilagho havis maksimume tri pashtistajn familiojn. De 1983 ghis 1996 tie vivis nur unu familio, kaj la familiestro estis 74-jara Sangji Quba.

     Yumai povus esti rigardata kiel loko tute ne tauga por homa vivo, izolita de Himalajo-montaro, se la tibet-nacio ne estus tiel adaptighema al la medio. Sur la grundo longe subakvigita povas kreski herboj, sed ne tritiko kaj sekalo. Tie kapro ne povas vivi. Nur poefago povas apenau vivi. Greno devas esti importata el alia vilagho Qusong 70 km. fore. Post oktobro la loko estas kovrita de dika tavolo da negho kaj neniu vavajho videblas.

    Sangji Quba diris, ke antau 1959 tie vivis pli ol 20 pashtistaj familioj el pli ol 300 homoj. Por kreskigi grenon sur shajne fekunda tero, ili eltordis diversajn metodojn. Ili bruligis herbojn por sterki la teron, ech kuiris bestajn ostojn por fekundigi la teron. Sed la plantoj kreskis sen doni spikojn.

    En 1959 komencighis la influhava Demokratia Reformado en Tibeto, kaj grandaj shanghighoj okazis al la altebenajho. Kompare kun lokoj kie rapide plibonighis trafiko, Yumai ne estis tauga por vivo de homoj. La vilaghanoj, kiuj dumlonge vivis en Yumai kaj estis tute izolitaj de la ekstera mondo, eliris el la montaro por serchi pli bonan vivon.

    Ekde 1962 herboj voradis la forlasitajn domojn kaj templon kaj en Yumai restis nur 3 familioj inkluzive de tiu de Sangji Quba.

    Sanji Quba neniam spertis tiel grandan solecon. Maltrau tio, li decidis vivi chiam en Yumai. Li diris: "Yumai estas parto de la teritorio de Chinio kaj devas esti loghata de homoj. Mi neniam pensis migri aliloken."

    En 1979 la tri familioj fondis popolan komunumon, la plej malgrandan en Chinio, kiu poste farighis denove vilagho kun Sangji Quba kiel estro.

    En 1983 la registaro transloghigis la tri familiojn en Qusong-vilaghon, atingebla per shoseo. Sed post nelonge Sangji Quba revenis al Yumai kun sia familio el 7 membroj.

    La maljunulo havas du filojn. Unu el ili laboras kiel kadro en Qusong, kaj la alia, diplomito el tibetmedicina instituto, laboras kiel kuracisto en Zedang. La du filoj invitis lin loghi che ili, sed li rifuzis. Foje li malsanighis kaj devis loghi che la dua filo. Post du monatoj, kiam li iom resanighis, li nepre volis reveni hejmen kaj la filo neniel povis reteni lin. Sangji Quba diris: "La tero de la hejmloko altiras min."

    Che la komenco de 1997 du pashtistaj familioj transloghighis en Yumai, kaj Sangji Quba kaj liaj familianoj finis la vivon plenan de soleco dum dekkelke da jaroj.

    Nun filino Zhuoga de Sangji Quba estas vilaghestro de Yumai. Iun tagon, alvokite de Zhuoga, la aliaj du familioj kun Zhaxi Quji kaj Jiangcun kiel familiestroj venis al la oficejo de la vilagho por elekti popolan reprezentanton. Ili alportis sekalan vinon kaj freshan kaprajhon. En karesa sunlumo dekkelke da vilaghanoj sidis en cirklo por ghui agrablajn horojn. Zhuoga sin okupis per pashtado, plektado kaj trikado kaj tiutage shi prezidis gravan politikan aktivadon. La vilaghanoj montris grandan viglecon por uzi sian sanktan rajton.