|
|
|
|
|
VORTOJ
AL LERNANTOJ
|
|
de LAŬLUM
|
|
| Senlace, pene studu, |
| Dum studo vi ne
ludu. |
| Por iĝi eminenta, |
| Vi estu diligenta.
|
|
| Estonton
mi aludu, |
| Sed nepre vi konkludu:
|
| Se lernos vi prudenta,
|
| Fariĝos vi talenta.
|
|
| Proverbo: Eko bona
-- |
| Sukceso jam duona.
|
| Do perdu eĉ ne horon!
|
|
| Jen
mia vort' admona: |
| Se vi deziras gloron, |
| Evitu ne laboron.
|
|
PRINTEMPA
PENSO
|
|
de LAŬLUM
|
|
| Printempe
pompas la naturo, |
| Pekino belas sen
mezuro. |
| Abundas ĉie buntaj
floroj, |
| La urbo plenas je
koloroj. |
|
| Ĉiela bluo, lag-lazuro;
|
| Popol' baniĝas en
plezuro. |
| La vivon flegas
sunfavoro |
| Kaj gaje kantas
ĉies koro. |
|
| Proverban pravon
ni konsentu, |
| Printempe planon
ni atentu. |
| Por realigo de l'
espero, |
|
| Ni l' devon peni
bone sentu. |
| Ne vane pasu eĉ
tempero, |
| Por prosperigo de
l' afero. |
|
| La homoj venas
en la mondon kun ekploro |
| Kaj poste ludas
sian rolon kiel aktoro. |
| Diversas
ja iliaj profesiaj nomoj, |
| Kostumoj, veturiloj,
manĝoj kaj peplomoj… |
|
| Malsamas sortoj
de ŝofor' kaj profesoro: |
| Dum unu en doloro,
dua en honoro; |
| Potenca en palaco,
povra eĉ sen domo, |
| Sed ĉiu je la
fino iĝas nur fantomo. |
|
| Ja kian sencon
veran havas homa vivo? |
| Ĉu nur penado,
plendo, plor' sen pozitivo? |
| Naturo nepre havas
propran reglamenton. |
|
| Direkti ĉiun eron
de l' vivulaktivo. |
| La scienculoj,
filozofoj ne momenton |
| Malŝparu, entreprenu
eksperimenton. |
|
|
|
