Deng Yaping estas legenda homo kaj fieriga modelo en la ĉina sportista rondo. Ŝi kreis multajn miraklojn en la mondo, kaj sur la nova posteno ŝi fariĝis modelo por eksiĝintaj sportistoj. Dum la Pekinaj Olimpikoj ŝi funkciis kiel vicdirektoro kaj proparolanto de la Olimpika Vilaĝo.

Ŝi verkis libron “De Pieda Vindo al Olimpika Oro” en la angla lingvo. Tamen la ĉinoj firme tenas ŝin en la memoro ne pro ŝia akademia atingo, sed pro la brilaj sukcesoj, kiujn ŝi alportis al la ĉina tablotenisado.

De rifuzito al elstara memlerninto

Pro malalta staturo neniu sporta lernejo volis akcepti junan Deng Yaping. Por realigi ŝian revon la patro persone trejnis ŝin kaj ellaboris por ŝi kompleton de trejnaj programeroj. Ok-jara ŝi fiksis sablosakojn sur la krurojn por atingi pli bonan rezulton de la trejnado.

En la aĝo de 10 jaroj ŝi gajnis ĉampionecon de la teama kaj solluda konkursoj en la tutlanda geknaba tablotenisa konkurso. Poste ŝi aliĝis al la teamo de Henan-provinco kaj gajnis kun siaj kolegoj la teaman ĉampionecon de la tutlanda konkurso. En la jaro 1988 ŝi gajnis ĉampionecon de la virina solludo kaj subĉampionecon de la parludo en la tutlanda ĉampioneca konkurso. Post tio ŝi estis akceptita de la ĉina teamo.

En la jaro 1992 Deng Yaping gajnis ĉampionecon de la virinaj tablotenisaj solludo kaj parludo en la 25-aj Olimpikoj. Kvar jarojn poste ŝi refoje gajnis du orajn medalojn en la 26-aj Olimpikoj, kaj Juan Antonio Samaranch, tiama prezidanto de la Internacia Olimpika Komitato, persone donis al ŝi la oran medalon, kaj laŭdis, ke ŝi estas ĉina giganto.

De ĉampionino al doktorino de Kembriĝa Universitato

Por eksiĝo ĉe la kulmino de la kariero oni ja bezonas kuraĝon. Deng Yaping, kiu 18-foje ĉampioniĝis en Olimpikoj, mondaj ĉampionadoj kaj mondpokalaj konkursoj, decidis fini sian sportistinan vivon en la jaro 1997, post kiam ŝi gajnis tri orajn medalojn de la teama, solluda kaj parluda konkursoj en la Monda Ĉampionado okazinta en Manĉestro, kaj fariĝis studentino de Qinghua-universitato kaj komencis sian novan vivon.

Pro streĉa sporta trejnado dum multaj jaroj ŝi ne havis tempon por kultura lernado antaŭ sia eksiĝo en la aĝo de 24 jaroj. Ŝi eĉ ne povis facile skribi la 26 literojn de la angla lingvo.

Diplomiĝinte el Qinghua-universitato, ŝi daŭrigis sian studadon en Kembriĝa Universitato de Britio. Por verki sian doktorigan disertacion, ŝi fermis sin en la ĉambron kaj prenis nur tre simplajn manĝaĵojn dum 20 tagoj.

Preninte eksterordinaran vojon, ŝi sukcesis. Jen la plej bona taksado pri ŝi. Ŝia spirito inspiras ĉiujn ĉinojn, ĉar ŝi ne kontentas pri sia brila pasinteco, sed daŭre strebas por sportaj aferoj de sia patrio.