Materialoj


Pro kio Ĉina Laborista-Kamparana Ruĝa Armeo faris Longan Marŝon?

Somere de 1930, post 3-jara gerilado de la Ĉina Laborista-Kamparana Ruĝa Armeo, la ĉefaj trupoj de la armeo kaj lokaj armitaj fortoj rapide disvolviĝis al 100 mil homoj kaj establis pli ol 10 ruĝajn bazlokojn. Pri tio ege timis la instanco de Kuomintango. Jiang Jieshi, prezidanto de la kuomintanga registaro kaj ĉefkomandanto de ter-, mar- kaj aerarmeoj, urĝe ordonis al He Yingqin, direktoro de la Wuhan-a Kvartira Komandejo, okazigi en Hankou kunvenon de la provincoj Hunan, Hubei kaj Jiangxi por difini ĝeneralan politikon pri ĉirkaŭekstermado de ĉiuj bazlokoj de la Ruĝa Armeo. Post fundamenta venko de la batalo kontraŭ lokaj militaristoj Feng Yuxiang kaj Yan Xishan en la Centra Ĉina Ebenaĵo, Jiang Jieshi tuj translokis siajn trupojn al la bazlokoj de la Ruĝa Armeo kun la intenco pereigi ĝin en 3-6 monatoj.

Vizaĝe al la grandskala ĉirkaŭekstermado de Kuomintango Mao Zedong, sekretario de la Ĝenerala Frontlinia Komitato de la Unua Armeo de la Komunista Partio de Ĉinio, opiniis, ke en la situacio, kiam la Ruĝa Armeo kaj ĝiaj bazlokoj estis ankoraŭ ne tiel fortaj kaj solidaj, kaj ke kompare potencaj estis malamikoj, ne estis dece por la Ruĝa Armeo forlasi la sovetajn regionojn de Ĉinio kaj facilanime ataki grandajn urbojn. La Ruĝa Armeo devis retiriĝi, allogi malamikojn al la bazlokoj kaj koncentri la trupojn por kontraŭataki ilin en la tempo konvena kun helpado de popolanoj de bazlokoj, por fine frakasi ilian ĉirkaŭekstermadon. Gvidate de tiu ĉi strategia penso, la Ruĝa Armeo triumfis en la unuaj kvar kontraŭĉirkaŭekstermadoj.

Komence de 1933 japana armeo grandskale invadis nordan Ĉinion kaj la ĉinan nacion minacis pli kaj pli serioza krizo. Malgraŭ danĝero de la nacia pereo Jiang Jieshi ankoraŭ provis elimini la Komunistan Partion de Ĉinio kaj la de ĝi gvidatan Ruĝan Armeon. Maje de 1933 li persone dispoziciis pli grandan kvinan ĉirkaŭekstermadon al la bazlokoj de la Ruĝa Armeo. Vizaĝe al la nova strategio de Kuomintango kaj atakado de ĝiaj fortaj trupoj, Bo Gu kaj aliaj gvidantoj de la provizora centro de la Komunista Partio de Ĉinio opiniis, ke tiu ĉi kontraŭĉirkaŭekstermado estis decida batalo por gajni kompletan tiumfon de la ĉina revolucio. Strategie ili rifuzis pravajn strategiajn politikojn kaj batalan principon de la Ruĝa Armeo en la unuaj kvar kontraŭĉirkaŭekstermadoj, kaj prezentis la strategion deteni malamikojn ekster bazlokoj per pozicia kaj regula militoj por protekti ĉiun colon da tero de la bazlokoj. Tiam, Otto Braun, membro de la Germana Komunista Partio kaj militafera sendito de la Komunista Internacio, venis de Ŝanhajo al la bazloko de la centro kaj posedis absolutan potencon komandi la kvinan kontraŭĉirkaŭekstermadon. Antaŭ la ĉirkaŭekstermado de Kuomintango, ili ne ĝustatempe kaj efike organizis popolanojn de la bazlokoj por batali kontraŭ la ĉirkaŭekstermado.

La kvina kontraŭĉirkaŭekstermado daŭris unu jaron. La Centra Ruĝa Armeo kaj popolanoj de ĝiaj bazlokoj faris peneman batalon kaj oferis multon. Pro tio, ke la Centra Komitato de la Komunista Partio de Ĉinio aplikis erarajn militajn strategion kaj principon, la ĉi-foja kontraŭĉirkaŭekstermado estis ĉiam en pasiva situacio, ke la Ruĝa Armeo suferis seriozan malfortigon kaj ĝiaj bazlokoj estis plejparte okupitaj de Kuomintangaj trupoj. En tia situacio la Ruĝa Armeo devige retiriĝis el siaj bazlokoj kaj komencis la Longan Marŝon.