De 2000 mi jam 3-foje veturis al Tibeto. La lasta vizito okazis en februaro de 2009. Gravan signifon havas por mi raportisto malkovri kaj raporti la veran Tibeton. Ĉiufoje kiam mi estis en Tibeto, ĝi donis al mi malsamajn impresojn, kaj ĉiufoje mi spertis ĝiajn progreson kaj ŝanĝiĝon.

Okcidentaj landoj senĉese kalumnias Ĉinion en la tibeta problemo. La kaŭzo estas komplika. Ĝi estiĝis pro ideologia diferenco kaj ankaŭ pro influo de iuj politikaj fortoj. Iuj okcidentanoj ne aprobas la politikan sistemon de Ĉinio, kaj havas antipation kontraŭ Ĉinio koncepte kaj sentimente pro ĝia rapida leviĝo dum la lastaj jaroj en la internacia socio.

Lingvisto Chomsky prezentis propagandan tipon post esplorado pri raportoj de okcidentaj vehikloj pri Latin-Ameriko kaj ĝin nomis “kreado de komuna kono”, t.e. ĉi tiuj vehikloj partoprenis en kreado kaj atingis komunan konon eraran, tute deviintan de la reala situacio, al tio similas iliaj raportoj pri Tibeto.

Iuj okcidentanoj malmulte scias pri la reala situacio de Tibeto. Ekzemple ili ne scias pri la Tibeta loĝantaro nek pri ĝia konsisto kaj ne konas diferencon inter la Tibeta Aŭtonoma Regiono kaj la aliaj tibet-naciaj regionoj nek la religian staton en la lokoj. Ilia kono pri Tibeto estis akirita el priskribo de Dalai-lamao kaj ties vehikloj, pro tio multaj alilandanoj konas Tibeton ne nur nebule kaj eĉ tute erare. Multaj okcidentanoj, inkl. de iuj bonkoruloj, estas trompitaj de la propagando de Dalai-lamao, kiu influojn donis al raportado de iuj okcidentaj vehikloj.

Mi opinias, ke la disvolviĝo de Tibeto en la lastaj jaroj portas jenajn 4 trajtojn:
I. Rapida disvolviĝo de ekonomio. En 2007 la tibeta ekonomio kreskis je 14% kaj en 2008 je 10.1%, kaj kredeble ne ŝanĝiĝos la kreska tendenco de la loka ekonomio.

II. Daŭra prosperiĝo de la materia vivo kaj stabila kresko de la loĝantaro. La nivelo de la materia vivo de la tibeta popolo altiĝas pli kaj pli. Rapide progresas edukado kaj trejnado de fakaj personoj. Ĝenerale dirite, la progreso de la socialisma modernigo de Ĉinio ŝanĝas la vivon, laboron kaj koncepton de la tibeta popolo.

III. Ekfunkcio de la Qinghai-Tibeta Fervojo kaj disvolvo de telekomunikado multe faciligas kontaktiĝon de Tibeto kun aliaj lokoj de Ĉinio.

IV. Pli kaj pli paliĝas politike la koncepto “sendependiĝo de Tibeto” kaj la “regiona aŭtonomo” distrumpetita de Dalai-lamao.

La 28-an de marto de la kuranta jaro Ĉinio festis la 50-an datrevenon de la demokratia reformado de Tibeto. Tio havas gravan signifon. Surbaze de faktoj ĝi povis elteni elprovon ĉian ajn. La ĉina registaro diras en la blanka libro “50 jaroj post la demokratia reformado de Tibeto”: "La grandioza historio de la demokratia reformado de Tibeto kaj ĝiaj gigantaj ŝanĝiĝoj dum tiuj 50 jaroj malkovras la leĝon de disvolviĝo de la tibeta socio kaj malkaŝis diversajn mensogojn de Dalai kaj lia kliko pri la problemo de Tibeto kaj la veran mienon de Dalai-lamao la 14-a, helpas distingi la pravon disde la malpravo de la historio, ke la mondo bone konu la veran Tibeton en disvolviĝo kaj ŝanĝiĝo."

Mi kredas, ke post aliaj 10 jaroj, kiam eksterlandanoj vizitos Tibeton, ili rimarkos certe, ke Tibeto jam iras sur la vojo de pliracia disvolviĝo kaj ke la nivelo de la popola vivo multe plialtiĝas, kaj ili vidos en Tibeto industrian bazon plenan de vigleco, modernan agrikulturan kaj brutobredan bazon, bone klerigitajn gejunulojn kaj prosperan kulturon.