Bosten, la plej granda enlanda dolĉakva lago,
al kiu mankas alirejo al la maro, areas 980 kvadratajn kilometrojn, kaj
ĉarmas meze de la Xinjiang-a Ujgura Aŭtomona Regiono, Ĉinio.
La belaj pejzaĵoj de Bosten varias kun alterno
de la sezonoj. Somere en ĝi flosas fiŝboatoj kaj sin distras fiŝoj, sur
la ĉielo buntas nuboj. Aŭtune, fragmitoj ore flavas kaj akvo smeraldas,
diversaj birdoj ŝvebas sur la ĉielo. Vintre, kvieteco regas surper la
lago glaciiĝinta kiel spegulo.
Pri
Bosten cirkulas bela legendo: antaŭ tre tre longe, ĉi tie ne estis lago,
sed fekundis stepo. La tieaj paŝtistoj vivis kaj laboris en paco kaj kontenteco.
Estis paro da geamantoj. La knabo nomiĝis Bosten kaj la knabino Gaja.
Ili profunde amis unu la alian. Oni ne sciis kiam, la Pluvodio vidis la
belan Gaja, kaj volis preni ŝin kiel sian edzinon. Gaja lin rifuzis. La
Pluvodio koleriĝis kaj ĉesigis pluvon jaron post jaro, tial la stepon
trafis konstanta trosekeco. Brava Bosten batalis kontraŭ la Pluvodio 81
tagojn, kaj finfine lin venkis. Sed Bosten mortis de lacego. Gaja estis
tiel malĝojega, ke ŝi ne plu volis vivi. Fine Gaja mortis de aflikto,
kaj ŝiaj larmoj formis la lagon. Memore al ili, la tieaj paŝtistoj nomis
la lagon “Bosten”.
Turistoj
preferis ĝui belecon de la lago somere ol vintre, ĉar kompare kun somere,
Bosten estis iom silenta vintre. Tamen ĉi-vintre malsamis. Por prosperigi
turismon vintre ĉe la lago, la loka registaro instigis entreprenojn al
investado por la tiea turismado en vintro. Oni konstruis tie sketejojn
kaj skiejojn, okazigis feston de glacio kaj neĝo, faris skultptaĵojn el
glacio, aranĝis fiŝhokadon kaj aliajn aktivadojn por altiri pli da turistoj
al la loko.
Kun
ekfunkcio de la flughaveno Kuerle, plej proksima al la loko, multiĝas
turistoj al Bosten. La loka registaro plenamplekse disvolvas turismajn
riĉfontojn, por ke Bosten fariĝu turisma loko por eterne .
|