Kiam savantoj trovis ŝin, ŝi jam mortis pro premado
de falinta domo.
Oni povas vidi ŝian pozon tra fendoj de la ruino: ŝi
metis sin sur la genuojn, klinis sin iom antaŭen super la tero kaj
apogis sin per la du manoj sur la tero por subteni sian korpon,
sed ŝia korpo deformiĝis pro grandega premado de la falinta domo.
La savantoj tuŝis la virinon per la manoj tra la fendo
de la ruino kaj konfirmis, ke ŝi jam mortis. Poste, la savantoj
kriis kelkfoje al la ruino kaj frapis la brikon per levstango, sed
neniu respondis sub la ruino.
Kiam la savantoj atingis alian falintan konstruaĵon,
estro de la sav-taĉmento subite kuris reen al la ruino kaj diris:
"Venu rapide!" Li malfacile etendis sian manon sub la
korpon de la virino kaj kriis: "Infano ankoraŭ vivas ĉi tie!"
Dank' al penado, oni atenteme translokis la tegolojn
kaj brikojn ĉirkaŭ la virino.
Sub ŝia korpo estas 3-4 monata infaneto volvita en ruĝa
tuko kun flavaj desegnoj. Dank' al protektado de sia patrino, la
infaneto neniom vundiĝis. Kiam oni elprenis lin el la ruino, li
ankoraŭ dormis dolĉe.
Kuracisto malfermis la vindojn kaj trovis ene poŝtelefonon.
La kuracisto subkonscie rigardis ekranon de la poŝtelefono kaj legis
mallongan mesaĝon: "Mia kara filo, se vi postvivos, memoru
nepre, ke mi amas vin." Leginte tiun mesaĝon, ploris la kuracisto,
kiu multfoje vidis la poreternan adiaŭon.
La poŝtelefono estis transigita de unu mano al alia,
kaj ĉiuj larmis, kiuj legis la mesaĝon...
|