Antaŭ 30 jaroj Ĉinio praktikis la kompletan planizitan ekonomian sistemon: en la kamparo funkciis ekskluzive la popolaj komunumoj kaj en la urboj ĉiuj fabrikoj kaj vendejoj estis posedataj de la ŝtato. Samtempe ĝi firme fermis sian pordon al la okcidentaj landoj.
En la 3-a Plena Sesio de la 11-a Centra Komitato de la Komunista Partio de Ĉinio okazinta decembre de 1978, Deng Xiaoping proponis novan politikon pri "reformado kaj pordmalfermo". En la sekvantaj 30 jaroj Ĉinio enkondukis la teorion pri merkata ekonomio kaj malfermis sian pordon eksterlanden. De tiam granda ŝanĝiĝo okazis en la kamparo kaj urboj de Ĉinio, kaj ŝanĝiĝis ankaŭ la homa pensmaniero.

Wang Sanni: la vivo de kamparanoj pli kaj pli boniĝas

En 2006 la ĉina registaro decidis nuligi la agrikulturan imposton, praktikitan pli ol 2600 jarojn en Ĉinio. Novembre de tiu jaro Wang Sanni, kamparano de Lingshou-gubernio, Hebei-provinco, norda Ĉinio, elspezis pli ol 70 mil juanojn (ĉ. 7 juanoj = 1 usona dolaro) por fari tripiedan ding-on el bronzo en sia fabriko. Ĝi, estas unu metron alta, 250 kilogramojn peza kun 560 gravuritaj ideogramoj, bonaŭguraj nuboj kaj flugantaj drakoj sur si. Per la surgravuraĵoj oni notis la historion de agrikultura imposto en Ĉinio. Wang Sanni skribis tie: mi estas filo de kamparano kaj miaj prapatroj ĉiam pagis agrikulturan imposton. Nun, tion ni ne bezonas plu fari, do mi deziras muldi ding-on en la nomo de la kamparanoj por konigi tion al la posteuloj...

Tripieda ding-on por nuligo de la agrikultura imposto

Lingshou estas agrikultura gubernio meze de Hebei-provinco en norda Ĉinio. 60-jara kamparano Wang Sanni fondis muldejon en 1999. Lia familio kun 7 membroj kulturis unu hektaron da agro. Wang Sanni diris: "De antikveco ĝis nun tiuj, kiuj kulturas teron, devas pagi agrikulturan imposton, tio estas kutimo. Antaŭe, kiam mi ne funkciigis la fabrikon, mia familio enspezis ĉ. 3 mil juanojn ĉiujare per vendado de greno. Sed tiam, mi devis pagi la agrikulturan imposton (ĉ. 500 juanoj) al la ŝtato kaj aliajn kotizojn al la vilaĝo, tial, ĉiujare restis al ni nur mil juanoj por la ĉiutagaj bezonaĵoj. Kaj tiam nia vivo estis malproksima al bonhaveco." En 2004 la ĉina registaro provis nuligi la agrikulturan imposton, kaj Lingshou-gubernio unue ĝuis la favoron de la nova politiko. Tiujare la registaro ne nur nuligis al Wang Sanni la agrikulturan imposton, sed ankaŭ donis al li subvencion pro grenkulturado. Li diris: "Kamparanoj ne nur ne pagos la agrikulturan imposton, sed ankaŭ ĝuos la registaran subvencion, kiu altiĝas jaron post jaro. Tio ja estas granda ŝanĝiĝo en la agrikultura historio de Ĉinio."

Post nuligo de la agrikultura imposto, Wang Sanni cerbumis, per kia maniero memorigi tiun gravan reformadon. Iutage venis al li en la kapon la ideo fari tripiedan ding-on.

En Ĉinio de antikve la ding-oj estas rigardataj kiel grava objekto kaj epigrafoj sur ili plejparte notas gravan aferon de la ŝtato. Wang Sanni volas muldi ding-on memore al nuligo de la agrikultura imposto per la mono akumulita de la familio dum multaj jaroj, sed tion oponis lia filo. Wang Sanni persistis en sia decido. Li diris: "Mia filo ne komprenas la signifon de nuligo de la agrikultura imposto. Mi ne celas profiti de tio, kaj tio montras inspiron de la kamparanoj al la socia ŝanĝiĝo."

Unu jaron poste, la dezirata ding-o estis fine farita. Tion raportis multaj vehikloj. Post nelonge oni montris sian deziron aĉeti ĝin, sed Wang Sanni rifuzis kaj diris: "Mi volas donaci ĝin al muzeo por atesti la historion."

De laŭkontrakta produktado al bonhaviĝo

La malkonkordo de Wang kaj lia filo pri farado de ding-o montras malsamajn konceptojn de la du generacioj. Wang Sanni diris, ke la filo ne spertis malfacilan vivon nek komprenis la valorecon de la nuna vivo. Li klare memoras la laborstaton de la vilaĝanoj antaŭ praktikado de la politiko pri reformado kaj pordomalfermo: tiam ĉiuj personoj de la vilaĝo laboris en la komunuma brigado. La produktokvanto de greno estis nur ĉ. 150 kilogramoj po mu-o (15 mu-oj = 1 hektaro). Se rikolto de la jaro estis bona, oni povis sate manĝi, alie, oni suferis de malsato. Tiam, 80% de la kamparanoj en Lingshou-gubernio ne solvis la problemon de minimuma vivtenado.
Fine de la 70-aj jaroj kaj komence de la 80-aj jaroj de la 20-a jarcento, Ĉinio ekpraktikis la politikon pri "reformado kaj pordmalfermo". En la kamparo oni reformis la manieron de uzado de la kolektiva kampo: ĉiuj familianoj laŭkontrakte kulturis kampon de la vilaĝo. La nova politiko pri kampokulturado multe stimulis entuziasmon de kamparanoj. Wang Sanni diris: "Tiam, la kamparanoj estis tre ĝojaj kaj kulturis sian kampon kun plena entuziasmo." En la sama jaro, la produktokvanto de greno superis 300 kilogramojn po mu-o. 80% da kamparanoj de la vilaĝo sin liberigis de la problemo de minimuma vivtenado.

La nova politiko akiris grandan sukceson en Ĉinio kaj la vivo de kamparanoj boniĝis iom post iom, tial la ĉina registaro prenis ĝin kiel bazan ŝtatan politikon. En la meza periodo de la 80-aj jaroj de la 20-a jarcento, kun rapideco de ekonomia kreskado kaj disvastigo de urbanizado, la rilato inter la urboj kaj kamparo fariĝas pli kaj pli intima. La kamparanoj solvintaj la problemon de minimuma vivtenado komencis serĉi vojon por bonhaviĝo. En la vilaĝo, kie vivas la familio de Wang Sanni, junuloj iris labori en urboj profitante de la morta sezono de agrikulturaj laboroj, kaj krom la terkultivado multaj familioj ankoraŭ bredis dombestojn. Lastatempe la registaro ekpraktikis favoran politikon pri brutobredado kaj subvenciis tiujn, kiuj bredas porkojn. Tial, pli kaj pli multaj familioj ekbredis porkojn.

Vidante ke najbaroj bonhaviĝis, Wang Sanni komencis cerbumi pri sia produktado. De sia infaneco li ŝatas argilmodladon kaj lertas en tio. Iutage oni proponis al li lerni muldi bronzaĵon, tio ekscitis lian intereson. En Lingshou-gubernio oni elterigis multajn historiajn objektojn. Tio inspiris al Wang Sanni mulde kopii elterigitajn objektojn el bronzo. Poste li sukcesis en tio, kaj multaj komercistoj venis mendi la bronzaĵoj.

Post kelkjara penado Wang Sanni ekprofitis de muldado de bronzaĵoj. Antaŭ nelonge lia filo laboranta en urbo revenis hejmen por helpi lin administri la fabrikon. Nun ili gajnas ĉiujare 30-40 mil juanojn kaj fariĝis bonhavaj en la vilaĝo.

Nova kamparo kaj nova vivo

En la okuloj de Wang Sanni, du aferoj multe ŝanĝis lian vivon: Unue, en la komenco de reformado kaj pordomalfermo, oni ekpraktikis laŭkontraktan respondecan produktadon pri terkulturado. Due, la registaro komencis konstrui novan kamparon socialisman kaj nuligis la agrikulturan imposton kaj lernokotizon de la deviga edukado por la kamparanaj lernantoj. Nun liaj genepoj senpage vizitas lernejon. Krome oni praktikis ankaŭ novan kooperativan kuracadon en la kamparo. Antaŭ nelonge, lia edzino pagis 3800 juanojn por operacio kaj la koncerna instituto de la vilaĝo repagis al ŝi 1800 juanojn. Tiuj politikoj malpezigis ŝarĝon de vilaĝanoj. Wang Sanni diris: "Promenante en la vilaĝo, oni povas vidi multajn novajn domojn. Nun la vilaĝo fariĝis pli kaj pli pura kaj la spirita stato de vilaĝanoj estas tute nova."