En la Printempa Festo de 2006, mi iris hejmen por viziti miajn gepatrojn kaj geavojn, kiuj vivas en la kamparo. Mi diris al ili, ke en Pekino multaj maljunuloj fotis sin en edziĝa vualo ĉe la 50-a datreveno de sia geedziĝo. Aŭdinte tion, mia avino diris: "Kiam mi kaj via avo geedziĝis, la tuta lando nombris nur kelkajn fotilojn. Tiam kamparanoj eĉ ne sciis, kio estas foto, do certe estis neeble ke ili fotis sin en edziĝa vualo. Do fotu nin, kiam alvenas la 50-a datreveno de nia geedziĝo." La 27-an de septembro de 2006 estis la 50-a datreveno de geedziĝo de miaj geavoj, do mi speciale iris hejmen por foti ilin.

Tre simpla geedziĝa ceremonio de miaj geavoj

Mia avino naskiĝis en la 30-aj jardekoj de la lasta jarcento, tiam okazis la kontraŭjapana rezistmilito, kaj la vivo estis tre malfacila. Kiam ŝi estis en edziĝtaŭga aĝo, fondiĝis la nova Ĉinio kaj publikiĝis la unua leĝo — Edziĝa Leĝo. En la tiama ĉina kamparo, viglis svatistinoj, kaj miaj geavoj interkonatiĝis pere de svatistino.

Mia avo havas du pliaĝajn fratojn kaj du pliaĝajn fratinojn. Pro la naturaj katastrofoj okazintaj unu post alia en la 50-aj jardekoj de la 20-a jarcento, kaj ankaŭ pro geedziĝo de la gefratoj de mia avo, la tuta familio vivas malfacile.

En 1956, kiam miaj geavoj geedziĝis, ili ne havis novan domon nek novajn meblojn. Mia avo kaj liaj gepatroj kaj geavoj kune vivis en malgranda korto. "En la tago de nia geedziĝa ceremonio, kaj vestoj estis nur pli puraj ol tiuj en ordinara tempo, sed ne novaj kaj belaj. Nun, la junuloj elspezas kelk mil juanojn (ĉ. 7.8 juanoj = 1 usona dolaro) sole por sin foti kaj uzis pli ol dek aŭ kelkdek aŭtojn por bonvenigi novedzinon. Tio estas neebla por ni." Tiel rememoris mia avino pri sia edziniĝo. En la memoro de mia avino, ŝia geedziĝa ceremonio estis tre simpla: ne estis luksaj bankedoj nek orkestro, kaj ŝiaj dotoj kaj eĉ la manĝaĵoj por regali gastojn estis tre malmultaj.

Tiam la vilaĝo havis palankenon kaj ĉiuj familioj povis uzi ĝin por geedziĝa ceremonio. En la tago de ceremonio, mia avo petis 8 fortajn junulojn por helpi porti la palankenon. Ili estis dividitaj en 2 grupojn kaj alterne portis la palankenon kun mia avino al la hejmo de mia avo. La familianoj de mia avino alvenis piedire. Kiam mia avino eniris la pordon de la "nova hejmo", okazis geedziĝa ceremonio direktata de prezidanto de la ceremonio: unue ili riverencis por esprimi sian respekton al la Ĉielo kaj Tero; poste, al gepatroj de la novedzo por danki ilian kulturadon; fine ili riverencis starante unu kontraŭ la alia por esprimi respekton kaj amon. La simpla ceremonio finiĝis ĉirkaŭ tagmezo, do la ĉeestantoj longe okupitaj de preparado por la ceremonio sidiĝis kaj tagmanĝis. Por prepari tiun ĉi simplan "bankedon", la familio de mia avo ŝparis en ĉirkaŭ unu jaro.

La geedziĝa ceremonio de miaj patroj

Post geedziĝo, miaj geavoj laboris diligente kaj konstruis domon. Kvankam la nova domo estis negranda, sed ili ne plu vivis en la malgranda korto kune kun siaj gepatroj kaj geavoj. Mia patro estis ilia unua infano kaj naskiĝis en 1957. Kiam mia patro edziĝis, miaj geavoj jam havis sufiĉan monon por okazigi ordinaran geedziĝan ceremonion.

Kvankam tiam la popola vivnivelo estis malalta, sed biciklo, brakhorloĝo, stebmaŝino kaj radioaparato estis absolute necesaj por geedziĝo. Oni bezonis stebmaŝinon por fari aŭ fliki vestojn, biciklon por veturi kaj radioaparaton por aŭdi pri la mondo. Sed tiam estis ne facile por aĉeti tiujn kvar objektojn, ĉar tiam la provizado de varoj estis malforta kaj por aĉeti tiujn aĵojn oni bezonis kuponon malfacile akireblan, kaj la enspezo ankaŭ estis malalta.

Por ornami la novan domon de miaj gepatroj, miaj geavoj komencis preparadon longtempe antaŭ la geedziĝa ceremonio: ili dungis meblistojn por fari meblaron el ligno de du arboj kaj aĉetis kelkajn ĉiutagajn necesaĵojn. La familio de mia patrino preparis doton. En la tago de geedziĝa ceremonio, mia patro portis bluan Sun-Jatsen-fasonan kostumon, kaj mia patrino — ruĝan jakon. Mia patrino venis ne en palankeno kiel mia avino, sed per biciklo veturigata de mia patro. La procedo de la geedziĝa ceremonio de miaj gepatroj estis sama kiel tiu de miaj geavoj. Post la ceremonio, gastoj drinkis kaj tagmanĝis en la ĉambroj, kaj parencoj de mia patro okupis en la korto por prepari pladojn. Miaj geavoj regalis la gastojn per arakidoj, kaj heliantsemoj kaj bombonoj.

Geedziĝa ceremonio de mia frato

Mia frato naskiĝis en 1979, kiam Ĉinio komencis sin malfermi al la ekstero kaj reformadi. Post 20-jara diligenta laboro, ankaŭ pro la subteno de la registaro, miaj gepatroj posedas fabrikon. La 10-an de oktobro, 2006 okazis geedziĝa ceremonio de mia frato. Preparado de miaj gepatroj por la ceremonio daŭris longe: prepari donacojn por fianĉino, ornami domon, fari novajn litaĵojn, aĉeti meblojn k.t.p.

Nun estas multaj manieroj de geedziĝa ceremonio, ekzemple ceremonio en preĝejo simile al tiu de okcidentanoj; ceremonio en marfundo, ceremonio en antikveca procedo. Mia frato decidis okazigi sian geedziĝan ceremonion kun karakterizoj de la oriento kaj okcidento.

En la mateno de sia edziĝa tago mia frato sin vestis per eŭropstila vesto kun kravato. Gvidate de mia frato, parto de miaj parencoj iris al la vilaĝo de mia bofratino per dek aŭtomobiloj.

En la hejmo de mia bofratino, mia frato surhavigis fingroringon kaj ganton por mia bofratino. Post tio, gvidate de mia frato, mia bofratino kaj bonvenigantoj venis al la domo de mia frato.

Kiam ili estos proksimaj al la domo de mia familio, oni bruligis krakfajraĵojn por bonvenigi gastojn. Mia onklino kaj aliaj virinoj subtenis mian bofratinon kun ruĝa vualo el aŭtomobilo en la korton por okazigi ceremonion. Gvidate de prezidanto de la ceremonio, ili riverencis por esprimi sian respekton al la ĉielo kaj tero, poste al la gepatrojn, fine ili riverencis unu al la alia. Post tio, la gastoj eniris ĉambron por drinki kaj tagmanĝi. Gastoj en la ĉambro manĝis kaj ridis, kaj ni okupis ekstere de la ĉambro. Post tagmanĝo la tuta familio fotiĝis kune.

"Kiel feliĉaj estas la nunaj gejunuloj. Kompare kun la mia, ilia geedziĝa ceremonio estas perfekta!" ĝoje diris mia avino: "Ĉar la socio progresas kaj la popola vivo pli kaj pli boniĝas."