En la meza baseno de la Flava Rivero troviĝas loko abunda je akvo kaj herboj, kiun oni nomas Malsekejo de la Flava Rivero. En profunda aŭtuno amaso da sovaĝaj anasoj kaj cignoj venas al la loko, kie blovas brizo, ondadas fragmitoj kaj kantas birdoj.

Ma Shuzhao, direktoro de la observa stacio de tiu protektata malsekejo kun areo de ĉ.200 mil hektaroj, ĉiutage faras notojn pri la birdoj al-kaj-forflugantaj.

S-ro Ma komencis tiun laboron en 1995. Foje li, kiel respondeculo de la Forstuma Administracio de Mengjin-gubernio de Henan-provinco, inspektis protektadon de arbaro en la Malsekejo de la Flava Rivero. Subite aŭdiĝis pafado nemalproksime. Li tuj kuris al la riverbordo kaj vidis, ke oni ŝtelĉasas grizajn sovaĝanasojn. Iuj el la birdoj mortis kaj aliaj estis en sanga baraktado. La sceno surprizis lin. "Ĉu ankoraŭ povos esti akvobirdoj ambaŭborde de la Flava Rivero, la ŝtelĉasado ripetiĝos?" li pensis.

Ĝuste pro tio s-ro Ma sentis la bezonon levi konscion de la lokanoj pri ekologia protektado. Li eksiĝis el sia laboro en la Forstuma Administracio por okupiĝi pri birdoprotektado en la loko.

Ĉiutage, kunportante simplajn manĝaĵojn kaj trumpeton, li biciklis tra vilaĝoj por diskonigi politikojn kaj leĝojn pri birdoprotektado, faris observon kaj kolektis materialojn pri akvobirdoj, inkl. de kies speco kaj nombro. Dank' al klopodo de s-ro Ma kaj rilataj departementoj, la Mengjin-a malsekejo estis sankciita de la Henan-a registaro en 1995 kiel provinc-nivela protekta malsekejo por akvobirdoj. S-ro Ma fariĝis direktoro de ties observa stacio.

Forpasis 7 jaroj. La longatempa laboro sub la ĉielo faris profundajn signojn sur lia vizaĝo, sed menciante la akvobirdojn s-ro Ma ĝoje diris: "En 1996 mi registris nur la 26 grandajn otidojn, kiuj estas tre raraj birdoj. En la malsekejo mi unuafoje vidis grizajn gruojn fine de 1998. Tiutage la ĉielo nubiĝis kaj estis malvarme, granda vento skuis teleskopon instalitan ĉe la riverbordo, tiam alflugis grupo post grupo da gruoj, entute 350..."

Ma Chaohong, filino kaj helpantino de s-ro Ma, havas mildan karakteron. Ŝi faras tiun laboron unuflanke pro influo de la patro kaj aliflanke pro amo al la patro. Kiam la patro diris, ke li bezonas daŭriganton, ŝi senhezite konsentis esti tiu persono.

Iun someron Ma Shaohong kune kun sia patro venis al la bordo de la Flava Rivero kaj vidis, ke sovaĝa anaso en akvo baraktis kriante. Suprenvolvinte krurumojn de la pantalono, Ma Chaohong tuj enakviĝis por savi ĝin, sed malfeliĉe ŝi enfalis en marĉon. Ju pli ŝi sin movis, des pli profunden ŝi eniĝis en la koton. La patro diris al la filino, ke ŝi kuŝiĝu surventre por ke la korpo plivaste tuŝu la koton. Kun helpo de la patro Ma Chaohong kaj la sovaĝa anaso estis savitaj. Ĝuste dum kunlaboro kun sia patro Ma Chaohong iom post iom ekamis tiun laboron kaj trovis ĝojon kaj valoron de birdoprotektado.

En la komenca periodo de la protektata malsekejo ili registris nur pli ol 30 specojn da birdoj, kaj nun jam 144, el kiuj 34 apartenas al la unuaklasaj kaj duaklasaj ŝtate protektataj birdoj kun totala nombro de pli ol 30 mil.

Krom observado al birdoj, s-ro Ma ankaŭ diskonigis sciojn pri birdoprotekto al la najbaraj kamparanoj. Ili admiras kaj respektas s-ron Ma, kiu amas birdojn pli multe ol sia vivo, neniam pardonas tiun, kiu damaĝis birdon kaj ĉiam prenas tiun, kiu amas birdon, kiel amikon.

Nun birdoprotektantoj pli kaj pli multiĝas kaj lokanoj ofte portas vunditajn aŭ malsanajn birdojn al la hejmo de s-ro Ma. Foje kamparano alportis al li vunditan aglon. S-ro Ma vindis ĝian vundon kaj nutris ĝin per viandpecoj. Post kiam ĝi resaniĝis, li kaj lia edzino portis ĝin al la bordo de la Flava Rivero kaj forflugigis ĝin. Alifoje oni sendis al li veneniĝintan cignon. S-ro Ma per medikamento kuracis ĝin kaj per maizo kaj arakido nutris ĝin. Post kelkaj tagoj la cigno resaniĝis kaj estis forflugigita.

Fakte, s-ro Ma plej maltrankviliĝis pro tio, ke sur rizkampon kaj tritikkampon oni ŝprucigis insekticidon, kio kaŭzis veneniĝon de pli ol cent birdoj. S-ro Ma diris: "Trouzado de insekticido minacas la vivon de sovaĝaj bestoj. Fragmitoj kaj herboj malaperas pro poluado de rivera akvo, birdoj ne venas pro manko de manĝaĵoj. En la lastaj jaroj ne alflugas ruĝkrestaj gruoj kaj cikonioj, pro malboniĝo de ekologiaj kondiĉoj. Raraj specoj de bestoj kaj plantoj ne devas perei en nia generacio, kaj oni devas laŭeble ilin protekti.”

En oktobro de 2006 emeritiĝos s-ro Ma. Li deziras daŭre prizorgi post emeritiĝo la birdojn en tiu ĉi malsekejo. De multaj jaroj li ĉiutage prizorgas ilin kaj havas profundan amon al ili. "Se mi ne venas ĉi tien por kelke da tempo mi sentas min maltrankvila. Kiel fartas birdoj en la malsekejo? Ĉu iuj kaptas ilin? Ĉio tio multe zorgigas min."