Sinjoro Masuda Tatsushi

Parolante pri japana amiko, kiu plantis arbojn pli ol dek jarojn en Ĉinio, oni nature rememoras sinjoron Masahide Toyama. Sed eble vi ne scias, ke estas alia japano, kiu kultivis arbojn kaj herbojn en Ĉinio ĉiuprintempe kaj poste revenis en Japanion por kolekti monon. Kiam li kolektis sufiĉe da mono, li refoje venis al Ĉinio por verdigi dezerton. En la pasintaj 15 jaroj, li kolektis 4 milionojn da juanoj (ĉ. 10 juanoj = unu eŭro) kaj verdigis pli ol 2000 hektarojn da dezerto. Li estas sinjoro Masuda Tatsushi.

"Migrobirdo" Masuda Tatsushi

Sinjoro Masahide Toyama.

S-ro Masuda Tatsushi naskiĝis en Kobeo, Japanio, kaj zorgas pri la media problemo jam de la infaneco. En 1993 li konatiĝis kun la 87-jara Masahide Toyama. La komuna ideo “verdigo de dezerto estas vojo al mondpaco” puŝis ilin al komuna batalo por subigi dezertojn. Septembre de 1993 Masuda Tatsushi venis en Engebei-dezerton de la Aŭtonoma Regiono de Interna Mongolio de Ĉinio, kie sinjoro Masahide Toyama sin okupis pri subigo de dezerto. Tiam la Japana Asocio por Verdigo de Dezerto gvidata de Masahide Toyama faris agrikulturan ekspluaton: kulturi japanajn legomojn en tiu dezerto kaj eksporti ilin al Japanio. Lernante de sinjoro Masahide Toyama en Engebei-dezerto, Masuda Tatsushi esploris pri verdiga programo de Interna Mongolio.

Baierye-dezerto en 2002.

En 1997 helpate de ĉina amiko, Masuda Tatsushi venis al Baierye-dezerto en Horinger-gubernio de la Aŭtonoma Regiono de Interna Mongolio. Tiu loko antaŭe estis bela, herboriĉa kun gregoj da bovoj kaj ŝafoj. Sed la homa arbitra ekspluatado dezertigis ĝin. En Baierye-dezerto, Masuda Tatsushi kaj lia kunlaboranto Yun Fuxiang, kiu komencis sin okupi pri subigo de dezerto en 1982, kune laboris pli ol dek jarojn. Tiam Masuda Tatsushi loĝis en la dezertobrida stacio gvidata de Yun Fuxiang.

Kiel migrobirdo Masuda Tatsushi duonjaron kulturis arbojn kaj herbojn en Ĉinio kaj duonjaron laboris en Japanio por kolekti tie monon. De 1994 ĝis 2002, li veturis al Ĉinio ĉiumarte, kaj revenis Japanion en oktobro aŭ novembro. En 2003 li ne laboris en Ĉinio longe, ĉar tiam epidemia malsano “sarso” atakis Ĉinion. De 2004 ĝis nun, ĉiujare li pasigis 5 monatojn en Ĉinio: li kaj liaj kolegoj plantis arbojn en aprilo kaj majo, kulturis herbojn en pluva sezono junio kaj julio kaj konstruis herban kvadraton por malhelpi sablofluon en alia tempo.

Baierye-dezerto en 2008

En la pasintaj 15 jaroj Masuda Tatsushi plantis 100 milojn da poploj, 130 milojn da sablsalikoj, konstruis 150 mil kvadratajn metrojn da herba kvadrato por malhelpi sablofluon kaj herbarizis mil hektarojn da tero.

Protektado de plantoj

“Nun, nia ĉefa tasko ne plu estas arbarizado, nek herbokultivado, sed uzi ĉiujn rimedojn por malhelpi dezertiĝon de la verda tero,” diris Masuda Tatsushi. Post pli-ol-dek-jara penado, Masuda Tatsushi kaj liaj kunlaborantoj jam verdigis pli ol 2 mil hektarojn da dezerto. Ili plantis ne nur furaĝon kaj altajn poplojn, sed ankaŭ sablsalikojn por senmovigi sablon. Oni povas diri, ke ĉi tie ĉiuj arboj kaj herboj estas rezulto de ŝvitiga laborado de Masuda Tatsushi kaj liaj amikoj.

Konstruado de matena cisterno

La tieaj kamparanoj kutimis libere paŝti brutojn, kio tre malutilis al kresko de la vegetaĵoj. Kiel protekti la nunajn vegetaĵojn? Masuda Tatsushi kaj liaj ĉinaj kolegoj komencis novan esploradon.

Stalo sur la metana cistrerno

En 2006 Masuda Tatsushi faris metanan cisternon por esplori la ekologian cirkulan sistemon. “Oni bredu brutojn per herboj kaj arbofolioj en staloj, la fekaĵo de la brutoj estu uzata por produkti metanon, kaj la feĉo en la metana cisterno estu uzata por sterki la kampon, kaj oni uzu metanon por prilumado kaj kuirado,” diris Masuda Tatsushi.“Oni devas investi 30 mil juanojn (ĉ. 3 mil eŭroj) por konstrui unu tian cisternon. En la lastaj jaroj, la prezaro kaj salajro de laboristoj altiĝis. En la jaro 1994 la monata salajro de laboristoj estis 300 juanoj, sed nun almenaŭ 1000 juanoj.” Nun Masuda Tatsushi kaj liaj amikoj planas konstrui novan bazon por realigi bonan cirkulon de ekologia medio.

Diligente labori por sia idealo

Masuda Tatsushi vivis malfacile en Interna Mongolio por dezertobrido. En la loĝejo, li povis nek viziti interreton, nek rigardi televizion, por ne paroli pri manĝaĵoj kun japana gusto. Sed li neniam plendis. En liberaj horoj li legis librojn. Pro longtempa komuna vivo, li jam kunfandiĝis kun la lokanoj: li manĝis stufitajn legomojn kaj rizon, lernis mongolajn kantojn. Krome, li adaptiĝis ankaŭ al drinkado de lokanoj.

Iom post iom Masuda Tatsushi lernis iujn vortojn en la ĉina lingvo kaj povas interŝanĝi opiniojn kun lokanoj. “La lokanoj multe suferis de ventego kaj flua sablo, tial ili havas pli fortan deziron pri medioprotektado.” Pri tio, Masuda Tatsushi havas profundan komprenon.

Japanaj studentoj kaj profesoro Luo Hongguang kultivas herbojn.

“Mi kaj mia edzino konatiĝis en 1996. Ni geedziĝis kaj alvenis al Ĉinion en 1997. En 1998 ni ekhavis infanon, do ŝi ne povis veni Ĉinion kune kun mi, sed mi kredas, ke en la estonteco ni certe kune klopodos por bremsi dezerton en Ĉinio.” Iniciatite kaj kunordigite de li, multaj japanoj organizis la Helpan Grupon por Verdigi Dezerton. Ĝis nun pli ol 200 japanoj laboris en Baierye-dezerto por ĝin verdigi, inter ili estis maljunuloj, lernantoj kaj studentoj.

Masuda Tatsushi deziras ŝanĝi sablodunojn en verdajn zonojn taŭgajn por paŝtado, tiel ke la lokanoj povas bonhaviĝi de brido de la dezerto kaj konstruado de cirkula modelo de agrikulturo kaj paŝtado. Lia deziro realiĝos baldaŭ, sed lia dezert-subigo ne finiĝis, ĉar li jam havas novan celon, t.e. de la jaro 2006 superregi Hobq-dezerton en Interna Mongolio de Ĉinio.