Manĝaĵoj de plebanoj

Sekve de disvolviĝo de urba komerco la plebanaj manĝaĵoj ekdisvolviĝis en urboj kaj urbetoj kun prospera komerco, oportuna trafiko, densa loĝateco, abundo da kulinaraj materialoj kaj freŝdataj informoj. Kaj ĉefurbo de diversaj dinastioj estis centro de plej delikataj manĝaĵoj.

En kuirarto de plebanaj manĝaĵoj estas multaj manieroj. Kulinara libro eldonita en Suda Song-dinastio (420-479), kolektis 839 specojn da pladoj kaj 19 kuirmetodoj, inkl. vaporumon, boligon, fritadon kaj frikasadon. Tiaj plebanaj manĝaĵoj estis bonvenaj al la hastaj komercistoj ke ili estas facile akireblaj kaj kunporteblaj.

Fakte la oridnaraj hejmaj pladoj de plebanoj estas la fonto de la ĉina gastronomio.

En la kamparo de Ĉinio oni plantas tre diversajn legomojn. En monta regiono de Guizhou-provinco kreskas ia arbo, kies arboradikon oni tranĉas en maldikajn pecojn kaj manĝas ilin kun kondimentoj. Ilia gusto similas al tiu de meduzo. En Jiangsu- kaj Zhejiang-provincoj oni kolektas en kamprandoj iajn herbojn (Latine: Herba kalimeridis), haketas ilin post trempo en bolanta akvo kaj miksas kun pecetoj de sojfaba fromaĝo por manĝi. Tiaj manĝaĵoj ne estis enskribitaj en agrikulturan libron, tamen ili estas tre popularaj kaj riĉigas la menuon de la kamparanoj.

Legomoj en la kamparo havas tre multajn specojn kaj tre freŝaj. Sed oni kuiras ilin per simplaj metodoj, kiuj tute diferencas de la pladoj kuiritaj per komplikaj kaj fajnaj manieroj en restoracioj kaj hejmoj de mandrenoj kaj riĉuloj.

Plebanaj manĝaĵoj estas tre popularaj en la ĉina kamparo. La fonto de materialoj de manĝaĵoj de la kamparanoj estas tre riĉa, kaj la kamparanoj manĝas kion ili povas akiri, kaj ĉiam ĝuas tre freŝajn kaj bongustajn manĝaĵojn. Loĝante ĉe akvo ili povas ofte ĝui fiŝojn, salikokojn, krabojn. k.s. Se proksime de la kampoj — kulturataj legomoj kaj sovaĝajn herbojn; ĉe arbaro aŭ bambuaro — ĉasaĵojn kaj fungojn.

La popolanoj en nordokcidenta Ĉinio nutras sin per diversaj specoj da greno. En pratempo la tieaj popolanoj jam elkulturis tre diversajn specojn de peno, ekzemple tritiko, sorgo, sekalo, fagopiro, azukio, maizo ktp. En Shanxi-provinco estas "ŝtona patkuko" el faruno kun kavetoj sur la faco, kiu havas historion de pli ol mil jaroj. Krome la lokaj popolanoj povas prepari vermiĉelojn per sennombraj metodoj.

En Ĉinio troviĝas ne nur multe da riveroj kaj lagoj, sed ankaŭ vastaj maroj, kie oni povas kapti tre diversajn fiŝojn, inter kiuj troveblas flava fiŝo, bendfiŝo k.a. La fiŝistoj sekigas flavajn fiŝojn, tranĉas ilin en pecojn kaj marinos ilin en rizvino. Krome ili povas kapti kaj manĝi krabon, omaron, bukcenon, meduzon k.s.