*
Bonvolu, diru al ni, kiel vi pensas, ke pere de Esperanto oni povas
fari plirimarkeblajn kaj meritoplenajn aferojn. Bonvolu, donu al
ni ekzemplojn.
Giordano
Formizzi (Italio)
*
La ekzemploj faritaj preskau mankas. Mankas longedauraj permanentaj
uzadoj de Esperanto en iu sfero de la homara, landa nivelo.
Sed
eblas tion fari. Almenau komenci.
Tiu
agado, kampanjo devas esti farata internacie. Char nur internacie
estas necesa interkompreno. Nun en multaj sferoj estas uzataj "grandaj
lingvoj" au nur la angla.
Pri
la praktika uzado de Esperanto devas paroli UEA, pri konkretaj pashoj,
ellabori ilin devas iu komisiono, kiun devas krei UEA.
Sed
ekzistas personoj, homtavoloj, kiuj trafis la internaciajn rilatojn
spontanee kaj pro tio ne preparis sin lingve. Unu el tiuj estas
sfero de SPORTO. La sportistoj ne nur sportas, konkursas en aliaj
landoj. Ili deziras kontaktojn kaj kontaktas plejparte siajn kunulojn
el aliaj landoj. La pleja parto de sportistoj ne lernis speciale
aliajn lingvojn.
Sporta
fako de UEA devas ellabori strategion de penetrado en la sportajn
sferojn.
Antau
jaroj nia tashkenta klubo ricevis el Germanio leteron de iu saltista
sporta komitato. La letero en bona Esperanto proponis kontakti uzbekiajn
saltosportistojn. Mi iris al la Uzbekia Sporta Komitato kaj proponis
lingvan peradon inter la societoj germana kaj uzbekia. La chefo
kun ghojo konsentis. Mi planis instruadon ktp, respondinte. Pro
iuj kauzoj la germanoj eksilentis. La afero krevis. Sed la fakto
estis, ke mi ricevis principan konsenton.
Nun
mi desegnos probablan situacion. Mi petas ne ridi pri mia naiveco.
Prefere perfektigu la skemon de la strategio.
La
estraro de UEA elektinte, alvokinte personojn, rilatantajn sporton
au almenau tiujn, kiuj konsentus au kapablas, viziti la koncernajn
sportajn societojn. Necesas kompili bone argumentitan leteron kaj
disvastigi ghin tra la mondo, inter la sportistoj proksimume samtempe.
Kaj nun imagu, nederlandaj esperantistoj vizitas siajn sportajn
organizajhojn kaj enmanigas flugfoliojn au parolas pri neceso de
interkomunikado inter la sportistoj, pri eblecoj de Esperanto al
tiu direkto. La informo pri la vizito de esperantistoj (eble de
iuj esp-grup-asociestroj) penetras al iu gazeto au retinformo --
ni faru tion!
Brazila
kaj (au) hungara (rusa, austria...) esperantistoj kun tiu informo
kaj kun siaj argumentoj venas al siaj sportejoj kaj parolas pri
la sama temo, petas - proponas imiti la saghajn nederlandanojn kaj
proponas instruadon, tradukadon k.a. servojn al la lokaj sportistoj.
Eblas komenci la agadon kaj eble ofici kiel oficialaj interpretistoj.
Eble en la unua etapo necesos interpretistoj au lingvaj konsultistoj.
Tio
estas tro skema kaj tro kurta priskribo, sed vi povas imagi, ke
Esperanto povas servi por la homoj kiel vera interkomprenigilo.
La sportistoj simple uzos ghin kiel lingvon sen penso pri la interna
ideo, homaranismo, fundamento - probable.
Mi
jam ne unuan fojon parolas pri tio kaj plurajn fojojn oni tute ne
atentas miajn vortojn.
Mi
povas diri, ke en mia kurso iam ellernis Esperanton ankau simplaj
laboristoj (ech drinkemaj!!) kun malalta klereco kaj kulturo. Sed
ili scipovis bone paroli. Ne chiuj el ili abonis E-revuojn au partoprenis
en la "kluba vivo". Ili tamen partoprenis en renkontighoj,
se venadis al ni iuj alilandaj esperantistoj.
Do,
mi finu. Eble nun mi trovos komprenemajn homojn. Se oni ne subtenos
min -- Kion fari! -- Signifas, mi au miaj kontrauuloj estas stultuloj.
Eugeno
S. P. (Uzbekstano)
*
Pri la propono de Eugeno utiligi Esperanton en Sporto. Jam kelkaj
proponis tion dum la pasintaj jaroj. Evidente Esperanto estas pli
bezonata en sporto ol en iu ajn alia kampo, sed neceso malfeliche
ne necese rezultas en akcepto. Nia Movado devus certe fari klopodon
tiudirekte. Landa Asocio devus sciigi iun de UEA taskitan (Gbeglo
Koffi?) pri la situacio en sia lando. Do mi faru komencon por Suda
Afriko (Suda Afriko estas regiono konsistanta el la Respubliko de
la Sud-Afriko kaj ghiaj chirkauaj landoj):
1] Fakdelegitoj pri Sporto:
nenio
2] Esperantisto-sportistoj:
nenio
3] Partopreno de grupo
de esperantistoj rekoneble en iu sportarangho (ekz. vojkurado):
nenio
4] Konate bonvolemaj
ne-esperantaj sportistoj: nenio
5] Statuso de sporto
en la lando: troigite granda
6] Nombro de lingvoj
hejmuzataj de minimume 3% de la enloghantaro: 11
7] Chu la angla estas
oficiala?: jes
8] Chu trejnistoj chiam
estas bone komprenataj de la sportistoj?: certe ne.
9] Chu la Asocio jam
havas la malnovan Esperanto-Sportterminaron?: jes.
10] Chu la Asocio pretas
lanchi varbkampanjon inter chiuj sportspecoj kunordige kun eventuala
Programo de UEA?: Mi ne scias. Devas esti decidota de nia Komitato.
Noto:
*
Afriko ghenerale estas vershajne la plej fekunda tereno por tia
kampanjo. Multege pli bonan shancon por uzado de Esperanto havas
jam delonge la bretludo Goo, sed tamen senrezulte. Kial? Char ne
estas tiom paroliga kaj sociala afero ol sporto.
* EASA = Esperanto-Asocio
de Suda Afriko
Axel
von Blottnitz
(Zairio)
*
La 21-an de janaurao, 2002, s-ro Ranato Corsetti skribis: "Aliflanke
ne subtaksu la malfacilajhojn de chi tiu kampanjo. Preskau nenie
esperantistoj aktive interesighas pri sporto."
Eble
ne lingve, sed en sia praktiko, certe jes. Ekzemple mi (bv. pardoni
la malhumilecon!):
Mi
praktikadis montgrimpadon en Alpoj (ghis pli ol 4.000 metrojn alte,
kelkajn teknike nefacilajn, chefe sur glacio en nordaj flankoj),
promenadon en Himalajo (chirkau Darghiling, kaj en Sikimo kaj che
la nepala landlimo), kaj nun grimpetadon kaj speleologieton en Pireneoj;
jhudon kun du sukcesetoj: departementa championo (sed ni estis nur
4 batalantoj en nia agh- kaj pez-kategorio!), kaj 3-a che la Liga
nivelo (iu centra regiono, el 6 francaj departementoj); kaj mi farighis
"teknika nigrazonulo" (tio signifas ke mi sukcesis en
la ekzameno de la 1-a "dan" sed ne finis amasigi la 100
poentojn per bataloj: pro miaj universitataj studoj mi chesis praktiki,
17-jara, kiam mi havis ankorau nur 17 poentojn). Sed certe multaj
esperantistoj estas multe pli spertaj ol mi, chefe en Japanio, chu
ne?
Ankau
bicikladon kun Jorgos kaj BEMI, sed pli E-propagandan (kaj plezuran)
ol sportan skiadon (en Tromso, Norda Norvegio, por iri al la universitato...)
kuretadon (ghis 10 km) kaj jogon (sed eble tio ankorau ne eniris
la kategorion sporto).
Tutcerte
estas aliaj, kiuj havas pli da tempo (kaj sperto) ol mi por rilatigi
ambau flankojn de siaj agadoj : lingva kaj korpaj.
Samideane kaj sportete via
Christian
Lavarenne
(Francio)
Revenu
|