* Hodiau mi eksciis, ke la provinco Guangdong en Chinio starigos anglalingvajn lernejojn. Ekde 2003, 200 lernejoj instruos angle. Kaj se la projekto sukcesos, 20 mil anglalingvaj lernejoj povos esti starigitaj. La provinco Guangdong celas plibonigi la nivelon de anglalingvaj konoj tie, i.a. char Chinio nun membras en la Monda Komerca Organizo kaj komercas kun la tuta mondo. Aliflanke, en Hongkong, la loka registaro nun provas promovigi la gepatran lingvon, anstatau la anglan, kiel instrulingvon. Hongkong shajnas ne sukcesi, char richaj gepatroj sendas siajn infanojn al privataj anglalingvaj lernejoj. Post la decido de Guangdong enkonduki la anglan, politikistoj kaj entreprenistoj en Hongkong pli timas ke lokaj homoj forgesos la anglan pro la edukadpolitiko. Tiele ili suferos de konkurenco el Guangdong kaj aliaj provincoj kie oni enkondukas la anglan.

    Mi estus tre dankema, se chinaj esperantistoj povus klarigi al mi kial Hongkong enkondukas la kantonan kaj aliaj provincoj volas starigi anglalingvajn lernejojn. Kiel pensas chinoj pri la angla? Chu la angla farighos pli kaj pli instrulingvo che universitatoj ankau? Kial la china registraro ne pensas pri Esperanto kiel ebla solvo?

    Mi povas sendi anglalingvan artikolon se tio interesas...

Dafydd Apfergus

    * Levighis en mi demando, kion mi komence tuj forpushis, sed poste devis chiam kaj chiam reveni ne trovinte akcepteblan kontrauargumenton:

    Chu UEA havas personon/instancon rolanta kiel "Ministro pri eksterlandaj aferoj"? (pli bone pri registaraj aferoj)

    Chu UEA -- formale -- kontaktas chefministrojn (kaj ministeriojn pri eksterlandaj aferoj) en unuopaj landoj?

    Kial ni (UEA) ne kontaktas/is/os ekzemple la chinan registaron, atentigante pri lingva samrajteco, egaleco kaj ech eble en tauga momento prezentante la avantaghojn de Esperanto?

    Kompreneble mi ne pensas pri kampanjo pri "fina venko", sed nur pri agado kiu turnus la atenton de registaroj en unuopaj landoj al la lingva problemo, kaj kiu helpus che ili la subtenon pri konsciigho de valoro de sia nacia lingvo.

    Tiun agadon ja prefere ne faru propradecide individuaj membroj.

    Same ne povas fari ghin la Landaj Asocioj pro 2 kialoj: ili kutime ne estas profesiuloj en diplomatiaj aferoj, krome ili ne estas partneroj por ministerioj pri eksterlandaj aferoj.

    La agado tamen estas farebla, ja inter ni estas ankau aktivaj kaj emeritaj ambasadoroj, kapablaj inde plenumi tiun taskon.

    Se mi bone scias, che ni (UEA) la KER-agado rilatas nur al Unesko. Chu ne estus tempo, ke iu tauga persono (eksa ambasadoro au diplomato) estu nomumita "ministro pri registaraj aferoj"?

Laszlo Szilvasi (Hungario)

    * S-ro Szilvasi,

    1. Ambasadoro de Esperanto che UN, Unesko.

    Antaua UEA-reghimo parolis pri la ideo, nomumi "Ambasadoro de Esperanto" che UN.

    Nun ni sekvas la regularon de UN. UEA jhus nomumis reprezentantojn en UN en Novjorko, Ghenevo, Vieno, kaj UNESKO en Parizo. 3 personojn po unu loko.

    2. UEA-estrarano pri eksteraj rilatoj

    Kiel la estrarano pri eksteraj rilatoj, mi vizitis Chinion, kune kun UEA-prezidanto, kaj planas viziti la litovan registaron en majo.

    3. Politiko por landa agado rilate al la eksteraj rilatoj.

    Renato kaj mi konsentis ke ni sendu mesaghojn al landaj asocioj rilate la dezirata partopreno de landa agado por niaj aferoj pri eksteraj rilatoj. La mesaghojn vi audos venontsemajne.

LEE Chong-Yeong
(Vic-prezidanto de UEA)

Revenu