Li-nacio sur Hainan-insulo estas pioniro de ekspluato de tiu fekunda tero. Antaue la loko estis malmoderna pro la malalta nivelo de produktopovo, kaj la trafiko, kulturo kaj komerco estis postighintaj. Tial ankau ceramiko ne ricevis disvolvon kaj oni ankorau laboris per manoj, kaj la fajencajhoj ne surhavis emajlon nek desegnon.

    Li-nacianoj ne havis fiksan bakujon. Ili bakis fajencajhojn subchiele. Nun malproksimaj vilaghoj de Li-nacianoj ankorau konservas la primitivan kutimon de subchiela bakado de fajencajhoj.

    En la loko de Li-nacio estas abunda bonkvalita kaolino kaj fajencajhoj el tia kaolino estas rezistemaj kontrau korodo, acido alkalo kaj alta temperaturo. La tradiciaj fajencajhoj de Li-nacio dividighas en kategoriojn de fajencajhoj por konservado, kuirado kaj vinfarado. Kaj lau formoj ili povas esti klasifikitaj kiel vazo, urno, poto, krucho, pelvo, bovlo k.a. Inter ili la plej originala estas kuirilo. Ghi altas 50 centimetrojn, largha che la bazo kaj mallargha che la supro, simila al renversita funelo. Ghi estas uzata en nupto kaj novjara festo por vaporumi rizajhon, mochion kaj vinon.

    Farado de tradiciaj fajencajhoj estas plenumata de virinoj. Unue ili elfosas bonkvalitan kaolinon, sekigas, pulvorigas kaj kribras ghin kaj faras ghin bulo. Poste oni faras el la bulo longajn striojn por formi diversajn fajencajhojn de ghia bazo kaj iom post iom ghis la aperturo. Post plurfoja formigado kaj polurado oni aldonas la randon de aperturo kaj tenilojn.

    La formitajhoj bezonas kelktagan sunumadon. Poste oni elektas felichigan daton por baki la formitajhojn sur vasta parcelo ekster la vilagho.

    Bakado dauras 3 horojn. Post bakado oni elprenas la fajencajhojn per longa bambustango kaj aspergas sur ilin per suko de shelo de iu arbospeco. Pro tio aperas sur la fajencajhoj brunaj makuloj formantaj primitivan kaj naturan desegnon plenan de viveco kaj beleco.

Vestoj de Li-naciaj virinoj