 53-jara 
                    Xu Erqi estas teknikisto de la malnova ŝuo-butiko Neiliansheng 
                    en Pekino. Li eklaboris tie marte de 1972, fininte sian lernadon 
                    en mezlernejo. Nun li estas veterana metiisto de ŝufarado 
                    en la butiko kaj liaj kolegoj traktas lin ĉian kun granda 
                    respekto. 
                  La laboro de majstro Xu estas kudri 
                    ŝuo-dorson al la plandumo. Tio estas unu el la pli ol 90 teknikaj 
                    procezoj tradiciaj de ŝuofarado en la butiko. La laboro ŝajnas 
                    simpla, tamen postulas tre delikatan lertecon. En la tuta 
                    procezo teknikisto devas striktigi ŝuformilon, por ke la ŝudorso 
                    estu ebena kaj konvena; la kudreroj devas esti bonorde faritaj 
                    kaj la ŝudorso -- ŝvelronda kaj kompakte ligita kun la plandumo. 
                  “Komence de mia metilernado ĉiutage 
                    mi ekzercis min per fundamenta ekzerciteco dum la ok-hora 
                    laboro. Mia motivo estis simpla, ke mi laboru diligente kaj 
                    honeste en la butiko anstataŭ iri al kamparo por terkulturado.” 
                    Xu rememoris. 
                  Krom lernado de mastroj, li eltrovis 
                    serion da metodoj por altigi rezulton de la laboro. Ekzemple 
                    li proponis fari alenon kurba kaj plata por faciligi la kudradon. 
                    Post du-jara lernado li kaj aliaj pli ol 80 metilernantoj 
                    fariĝis oficialaj laboristoj de la butiko. 
                   De depresio al reprosperiĝo 
                  Komence de la reformado kaj pordo-malfermo 
                    en 1978 plejparto de la entreprenoj prosperiĝis, sed tiuj 
                    de manfarado de tolaj ŝuoj depresiiĝis pro furoro de ledaj 
                    ŝuoj. 
                  “Ledaj ŝuoj estas faritaj per maŝinoj, 
                    dum niaj tolaj -- per la manoj. Ĉiutage mi povas fari nur 
                    du parojn, kaj ni tute ne povas konkurenci kun fabrikoj de 
                    ledaj ŝuoj,” diris Xu. 
                  Vizaĝe al tia situacio multaj liaj 
                    kolegoj aliĝis al fabrikoj de ledaj ŝuoj. Tiam juna Xu estis 
                    ege maltrankvila pro sia estonteco. 
                  Sed fine li restis en la butiko pro 
                    tio, ke li amas tiun ĉi metion kaj plie lia edzino laboras 
                    en la sama butiko. En 1985, la 30-jara Xu edziĝis al sia kolegino 
                    je 4 jaroj pli juna ol li. 
                  Meze de la 90-aj jaroj de la 20-a 
                    jarcento reprosperiĝis fabrikoj de tolaj ŝuoj. Xu daŭre laboris 
                    sur sia posteno kaj ekhavis metilernantojn. Lia monata salajro 
                    altiĝis de 17.08 juanoj al pli ol 700 juanoj. En la plej prospera 
                    periodo iuj samprofesiuloj volis venigi lin al sia entrepreno, 
                    kie oni povas ricevi pli altan laborpagon. 
                  Nun nur du el liaj kunlernantoj daŭre 
                    laboras en la butiko. Xu diris, “Mi preferas la metion, por 
                    kiu mi laboris multajn jarojn ĉi tie kun profunda amo. Ĉi 
                    tie estas bona labormedio, mi kaj miaj kolegoj laboras en 
                    ĝojo kaj harmonio.” 
                   Nova travivaĵo de la veterana 
                    ŝuisto 
                   En 2001 la ŝuo-butiko Neiliansheng, 
                    fondita en 1853 kiel metiejo de ŝuo-manfarado speciale por 
                    oficistoj kaj korteganoj de la dinastio Qing kaj parencoj 
                    de imperiestro, faris al si restrukturadon de la akcia sistemo. 
                    La butikon anstataŭis la kompanio kun limigita respondeco, 
                    kaj pli ol cent laboristoj fariĝis ĝiaj akciuloj. 
                  “Tiam ni ne sciis, kio estas akcia 
                    sistemo, tamen ni zorgis nur pri laborpago pliigita en la 
                    jarfino.” La ideo de Xu estis simpla kaj honesta, tamen montras 
                    deziron de la laboristoj. 
                   Li diris, ke post kelkaj jaroj evidentiĝis 
                    la efikeco de la restrukturado; la salajro altiĝis al pli 
                    ol 2 mil juanoj monate, kaj oni ricevis kromsalajron kaj ĉiutagajn 
                    bezonaĵojn okaze de la novjaro aŭ festoj kaj ankaŭ dividenton 
                    ĉe la jarfino. Krome, pluraj ŝanĝiĝoj de la butiko tre favoris 
                    la laboristojn, ekzemple nun la butiko klimatizis ĉiujn laborejojn, 
                    disdonas kompletojn da laborvestoj ĉiujare kaj liveras nutroriĉajn 
                    tagmanĝojn; la tieaj laboristoj rajtas doni al la kompanio 
                    opiniojn aŭ proponojn pere de diversaj kanaloj. 
                  Same kiel aliaj malnovaj firmaoj, 
                    Neiliansheng alfrontis la problemon kiel heredigi la tradiciajn 
                    teknologiojn konforme al la merkato. 
                   “Laŭ la tradicio de Pekino oni faris 
                    la plandumojn el uzitaj tolpecoj, tial la plandumoj estis 
                    malmolaj, sed nun oni faras tion el nova tolo, tial la faritaj 
                    ŝuoj estas pli komfortaj kaj konformas al la merkata bezono. 
                    Antaŭ kelkaj jaroj la kompanio fondis dezajnistan grupon por 
                    fari modajn ŝuojn kun ledaj plandumoj, tiujn el tolo kaj aliajn 
                    novajn produktaĵojn. La ideoj estas tre bonaj, tamen ekzistas 
                    nemalmultaj malfaciloj por efektivigo. La kerna kaŭzo kuŝas 
                    en interkomunikado kaj kunlaboro,” Xu Erqi daŭrigis, “Ekzemple 
                    sandaloj dezajnitaj de la grupo estas kolor-plaĉaj en moda 
                    fasono, tamen malsame ol la kutimaj ŝuoj el tolo, la sandaloj 
                    ne tute kovras la piedodorsojn, tial ni devas perfektigi teknologion 
                    de la kudrado de la plandumoj por maksimume efektivigi la 
                    dezajnadon.” 
                  Por li la plej fierinda afero estas 
                    fari donacon al la hejmloko. Li proponis kaj permane faris 
                    kune kun tri kolegoj tolajn ŝuojn kun desegnoj de la Kvin 
                    Olimpikaj Ringoj kaj emblemo de la Pekinaj Olimpikoj broditaj 
                    sur la plandumoj omaĝe al la soleno je unu jaro antaŭ la inaŭguro 
                    de la Olimpikoj. Parolante pri la origina intenco de la ŝuo-farado, 
                    li diris, ke li volas fari ion por la Olimpikoj. 
                  Post du jaroj Xu emeritiĝos, tamen 
                    li ne maltrankvilas pri heredado de la metio, “Mi gvidas kelkajn 
                    lernantojn junajn kaj tre lernemajn. La metion ili plue daŭrigos. 
                    Tion mi kredas.” 
                  Li ne havas specifan planon pri la 
                    vivo post emeritiĝo, sed li deziras sane vivi kaj daŭrigi 
                    sian hobion pri kulturado de floroj kaj bredado de birdoj 
                    kaj fiŝoj.  
                  Ni 
                    tre ŝatus vian sugeston, klaku kaj donu vian voĉon!  
                   >>> 
                    Ĉefpaĝo 
                     |