La 91-a Universala Kongreso de Esperanto en Florenco estis solene
fermita antaŭtagmeze la 5-an aŭguste. Kiel kutime, en la solena
fermo de la kongreso oni anoncis la ricevantojn de diversaj premioj
kaj subvencioj.
La "esperantistan pacpremion",
premion Deguchi, kiu valoras proksimume 2000 eŭrojn, ricevis Simo
Milojević.
Premio Deguchi estas monpremio kiu celas
regule distingi la plej meritajn agantojn kaj projektojn, kiuj "aktivas
sur la kampo de la utiligo de Esperanto kiel potenca rimedo por
monda paco kaj homara feliĉo, konforme al la idearo de L. L. Zamenhof
kaj instruoj de Deguchi Onisaburo".
Aldone la premio celas honori tiujn, kiuj
pleje kontribuas al la realigo de la bazaj celoj de Universala Esperanto-Asocio,
kies Statuto invitas "kreskigi inter siaj membroj fortikan
senton de solidareco, kaj disvolvi ĉe ili la komprenon kaj estimon
por aliaj popoloj".
La premio estas nomita laŭ la japano Onisaburo
Deguchi. Premio Deguchi estis starigita en la jubilea jaro 1987
per donaco de la religia movado Oomoto, kaj pri ĝia ricevanto decidas
la estraro de UEA.
La ĉi-jara ricevanto de la premio, Simo
Milojević, naskiĝis en 1936 en Bosnio-Hercegovino. Gimnazion li
finis en Zemun (nun parto de Beogrado, ĉefurbo de Serbio) kaj poste
studis komparan literaturon en Beogrado, laboris kiel armea oficisto
en Zemun kaj poste fariĝis profesia esperantisto.
Li estis sekretario de Jugoslavia Esperanto-Ligo,
ĉefredaktoro de ĝia gazeto La Suda Stelo, gvidis plurajn
kursojn kaj tre aktivis en la Esperanto-societoj en Zemun kaj Beogrado.
La Jugoslavia Esperanto-Ligo distingis lin per Ordeno por meritoj
en 1964.
Kune kun Tibor Sekelj, li estis ankaŭ
unu el la pioniroj de la nepala Esperanto-movado: li dum pluraj
monatoj instruis esperanton en Katmando. Nepala Esperanto-Asocio
estis akceptita kiel landa asocio de UEA en la vendreda kunsido
de la komitato de UEA en Florenco.
En la 1970-aj jaroj Simo Milojević eklaboris
en la Centra Oficejo de UEA. Dum multaj jaroj li estis redaktoro
de la revuo Esperanto. En 1983 li transprenis la oficon de Ĝenerala
Direktoro de UEA. Ekde 1996 li plulaboris, ĝis sia emeritiĝo en
2002, kiel libroservisto de la asocio. Li dum tri jardekoj estis
unu el la ĉefaj motoroj de UEA kaj Universalaj Kongresoj.
(el Libera Folio)
|