Estis ĝentila leporo, kiu kondutis ĉiam modesta kaj singardema.

    Foje ĝi renkontis vulpon kaj ektimis. Kion fari? Forkuri! Ĝi rapide forkuris kaj venis al kaverno, sed ĝi ne sciis, ke en la kaverno ĝin atendis granda serpento, pli danĝera malamiko.

    La leporo sciis, ke oni ne rajtas eniri en fremdan loĝejon sen permeso de ĝia mastro.

    Do la leporo ĝentile demandis kalkansidante: "Saluton, mia kara mastro, ĉu mi povas eniri?" Aŭdinte la voĉon de leporo, la serpento ege ĝojis, ĉar ĝi tre ŝatas leporaĵon.

    "Tuj eniru! Tuj!" respondis la serpento, pensante, ke ĉi-foje la leporo falos en mian kaptilon. Sed la leporo tuj rekonis ĝian voĉon.

    "Pardonu, ke mi ĝenis vin," diris la leporo. "Mia patrino atendas min hejme. Ĝis revido!" Je tio ĝi tuj forkuris kaj malaperis el la vido.

    Reveninte en sian propran kavernon, la leporo konkludis, ke la ĝentileco estas utila por ĉiuj.

Redaktoroj: Zou Guoxiang kaj Xie Ruifeng