Senfina trako. 

Vojkurboj 

kiel admonoj. 

Egaligita linio 

per blankeco 

disigas malojn. 

Vidaĵoj iluziiĝas 

momente larĝaj 

momente mallarĝaj

sklavoj de montoj. 

 Ĉiuj vojoj

 cirklas

revenigante 

al komenco. 

Ni komencas,

ni vojaĝis –

sed fino – 

jam konata.