de LU ZHONGMIN

     Fama china verkisto Laoshe iam verkis novelon "Fosajho Longxugou" kaj poste oni adaptis ghin al filmo. Sur la ekrano vidighas jenaj scenoj: Malaltaj kaj kadukaj kabanoj che la mallargha strato, apud kiu malbonodoris malpura fosajho 13 km longa. Pro shtopigho de shlimo, la malpura akvo fluis eksteren, mortintaj katoj kaj hundoj, fekajho kaj aliaj malpurajhoj shvebis sur la akvo. Che pluvego malgranda knabino glitis en la akvon kaj englutighis de la akvo. Jen vera historia sceno de la suda parto de Pekino antau 1949.

     Post kiam naskighis la nova Chinio en 1949, la urbo faris tri grandskalan bonordigon de la akvosistemo de la urbo, konstruis la akvokonservejojn Guanting kaj Miyun kaj fosis la akvokondukajn kanalojn Yongding kaj Jingmi, dank' al ili la akvokvanto de la urbo estis garantiata.

    Sed pro grandskala industria konstruado en la 50-aj jaroj de la 20-a jarcento, malkonstruo de urbomuroj kaj konstruo de subtera fervojo kaj stratoj en la 60-aj jaroj en multaj lokoj de Pekino la riveroj ebenighis. En la 70-aj jaroj en la orienta antauurbo de Pekino la malpura akvo serioze poluis la medion. De post la 80-aj jaroj pro drasta pliigho de alilokaj migrantoj la urbaj kvartaloj rapide dilatighis. La riveroj kaj lagoj estis serioze poluitaj kaj iuj el ili farighis malbonodoraj kaj serioze shlimighis.

Historio de la akvosistemo de Pekino
Ordigo de la akvosistemo de Pekino