Popolkantoj
de Tibeto, kiel formo de busha literaturo, vaste disvastighis inter
la popolo pli frue ol apero de la tibeta skriblingvo. Post apero
de la tibeta skriblingvo, popolkantoj ne nur akcelis la socian progreson
kaj kulturan disvolvighon de Tibeto, sed ankau richigis kaj evoluigis
sin. En la tibetlingvaj dokumentoj oni povas trovi, ke lingva intershangho
en la antikva Tibeto prenis popolkantojn kiel esprimmanieron.
Post
disvolvigho kaj evoluo elonga historio la tibetaj popolkantoj farighis
deklameblaj kaj kanteblaj kaj povas akompani dancadon. Tial oni
facile asocias popolkantojn kun muziko kaj danco.
Lau
strukturo kaj esprimmanieroj la tibetaj popolkantoj havis sinsekve
du formojn, nome Lu-stilan kaj ritman.
Lu-stilo
Lu-stila
poezio
Ritma
stilo
Amkantoj
Enhavoj
kaj penso
Arta
metodo
|