| 2011-05-31
Sinjoro Hu Yuzhi estis la unua prezidanto de nia ligo kaj lerta stiristo de nia Movado. Li estis meritoplena kaj plej respektinda el miaj konataj esperantistoj.
Li eklernis Esperanton en 1913. Dum pli ol 70 jaroj depost sia esperantistiĝo li faris senlacan kaj obstinan batalon kaj dediĉis sian tutan vivon por la ĉina Esperanto-movado kaj ankaŭ por la revolucia afero de la ĉina popolo.
En 1920 s-ro Hu kune kun Lu Shikai kaj Stopani restarigis la Ŝanhajan Esperanto-Asocion kaj post tio li publikigis serion da artikoloj pri Esperanto, tradukis E-verkojn, establis Esperantan revuon kaj korespondan E-lernejon. En 1931 li forlasis Francion kaj survoje faris viziton al Moskvo. Reveninte al la patrio, li verkis “Unu Semajno en Moskvo, kies nova penso multe inspiris ĉinajn junulojn kaj esperantistojn al revolucio. En la sama jaro li kune kun Lou Shiyi, Ĵelezo kaj Zhang Qicheng fondis la Ĉinan Proletan Esperantistan Union, kiu funkciigis E-kurson kaj eldonis revuon por propagandi la kontraŭjapanan nacisavan movadon. En 1938 li laboris sub la gvido de Zhou Enlai kaj samtempe faris E-propagandon. En 1941—1947 li fuĝis al Singapuro, Indonezio kaj Malajzio, kaj tie redaktis du ĵurnalojn por raporti la Kontraŭjapanan Rezistmiliton kaj Esperanton.
Tuj post la liberiĝo de Pekino en 1949, li okazigis kunsidojn de esperantistoj por lanĉi E-laboron. En la jaroj 1950 kaj 1951 oni eĉ ne povus imagi, en kia malfacila situacio kaŭzita de senĉesa multjara militado troviĝis la lando. Tiam li estis estro de la Ĝenerala Eldona Administracio kaj forte sentis la mankon de internacia rimedo por konigi la novan Ĉinion al alilandaj popoloj. Kaptante la ŝancon, li signife iniciatis kaj fondis la E-revuon EPĈ kaj la landan organizaĵon ĈEL kaj de tiam li ĉiam metis grandan atenton sur ĉiun paŝon de ilia evoluado.
S-ro Hu povis ĝustatempe fari kuraĝan paŝon en historia turnopunkto. Estis li, kiu faris la raporton al la supera instanco, kun la peto revivigi la funkcion de EPĈ kaj ĈEL en 1956, post kiam li vizitis Sovetunion kaj Ĉehoslovakion kaj interalie esploris tieajn E-movadojn.
Estis ankaŭ li, kiu proponis okazigi la Unuan Tutlandan Esperantan Laborkunsidon en la malfacila jaro 1963 kaj invitis vicĉefministron Chen Yi viziti la E-ekspozicion kaj fari gravan paroladon en la kunsido. Tiu faro turnis la situacion kaj puŝis la ĉinan E-movadon antaŭen. En la komenco de la 60-aj jaroj li proponis al la Radio Pekino (nun la Ĉina Radio Internacia) E-disaŭdigon, kiu efektiviĝis en la fino de 1964.
Denove estis li, kiu kaptis la turnopunkton de ĉina E-movado post la “kultura revolucio” kaj ĝustatempe organizis la Duan Tutlandan Esperantan Laborkunsidon en 1979, kiu poste levis la alttajdon lerni Esperanton en la tuta Ĉinio.
Estis ankoraŭ li, kiu aludis membrigi ĈEL-n al UEA, gastigi la 71-an UK-n en Pekino, kaj fondi la societon Amikoj de Esperanto. La laboroj de ĈEL kaj EPĈ iris pli malpli glate dank’ al liaj persona prestiĝo kaj alta rangeco de la kultura vicministro, vicprezidanto de la Konstanta Komitato de la Ĉina Popola Kongreso kaj membro de Honora Patrona Komitato de UEA.
S-ro Hu faris gravan kontribuon por la ĉina Esperanto-movado, kaj lia nobla spirito prilumas nian vojon por ĉiam.
Liaj ĉefaj verkoj estis “40 Jaroj de Esperanto", “Movado de Internacia Lingvo", “La Idealo kaj la Realo de Intenacia Lingvo", “Turo por Fali", “Hujucz kaj Esperanto” kaj aliaj.
| 
