Lisu-nacianoj kaj alinacianoj tre shatas viziti foiron por vendi siajn metiartajhojn kaj acheti iajn necesajhojn, au renkontighi kun parencoj kaj amikoj por kune drinki.

La stratoj estas malplenaj, kiam ne okazas foiro. Sed en foiraj tagoj la butikoj frue malfermighas kaj oni metas antau la pordo longan tablon kaj plenkovras ghin per diversaj varoj.

Foiro por montanoj estas festo. Antauvespere ili faras sian planon de vendado kaj achetado. Ili foriras en antaudifinita horo post kalkulo lau la distanco inter la hejmo kaj foirejo. Ili pretigas por si ankau dorskorbon en grandeco konforma al ilia forto. En la montaro la trafiko estas malfacila, kaj oni transportas varojn chefe per si mem kaj tirbestoj.

Vendantoj de viando unue buchas brutojn hejme au frue pelas la brutojn al la foiro kaj buchas ilin en senhoma loko. Vendantoj de kokoj kaj porkidoj vendas ilin en plataj korboj. Sur la stratoj oni povas vidi bonorde vicigitajn korbojn kun kokoj kaj porkidoj. Achetantoj ne bezonas pagi por la korboj.

Virinoj de Lisu-nacio venas al foiro en belaj vestoj. Ili shatas diverskolorajn vitrajn bidojn, blankajn konkopecojn kaj garnajhojn por ornami la bruston de la vesto. La nombro de konkopecoj markas richecon de la portantoj. Iuj virinoj shatas ornami sian chapon per bidoj kaj malgrandaj konkopecoj. En foiro oni vendas chefe metiartajhojn inkluzive de malgranda bambua bushmuzikilo kaj granda arbalesto.

Virinoj de Lisu-nacio portas infanon en longa bambua korbo surdorse. Ili portas sian infanon en la korbo kaj en foirovizitado kaj en kamplaboro, kaj kiam ili volas mamnutri la infanon, ili movas la korbon antau la bruston.