La prapatroj de la tibetanoj vivis antau tre tre longe en la basenoj de la rivero Yarlung Zangbo. En la 6-a jc. oni praktikis la sklavoposedan sistemon. En la 7-a jc., Sunzamkampo regis la tutan Tibeton, kiu ricevis la nomon Tubo. La geedzigho de Sunzamkampo kaj princino Wencheng de Tang-dinastio ludis pozitivan rolon en disvolvigho de Tibeto. En Yuan-dinastio (1206-1368) Tibeto estis regata de la centra registaro de la dinastio, kiu oficiale instalis shtatoficistojn tie. La registaro de Qing-dinastio (1644-1911) oficiale starigis la titolojn Dalai-lamao kaj Banchen Erdini, starigis la tibetan lokan registaron kaj sendis korteganojn rezidi en Tibeto. En la 50-aj jaroj de la 20-a jc. Tibeto ankorau konservis la feudan servutan sistemon. En 1959 la tibeta popolo ekpraktikis la demokratian reformadon en chiuj kampoj.

La nacianoj plejparte vivas sur la Qinghai-Tibeta Altebenajho, sin okupas chefe pri terkulturado kaj brutobredado. Ilia plej grava festo estas la Novjara Tago lau ilia kalendaro. Profundaj estas la scioj pri iliaj politiko, historio, medicino, religio, kulturo, poezio, kantoj, dancoj, skulptajhoj, ktp. Nuntempe jam formighis la tibetologio, kiu vekis la atenton de multaj fakuloj en- kaj eksterlandaj.